فیلم ۶۳ دقیقه‌ای مصطفی کشوری در یک آسانسور و در یک جمع هفت نفره اتفاق می‌افتد. یک نفر از این جمع به بیماری کووید ۱۹ مبتلاست. کشوری در مصاحبه تلفنی با تیویورک تایمز می‌گوید: «این فیلم درباره ترس است و مطالعه در مورد جامعه، مردم و انتخاب‌های اخلاقی‌شان. همه ما با هم در این آسانسور حضور داریم.»
ونکوور معروف به «هالیوود شمالی»، دروازه کانادا به آسیا و یکی از کانون‌های همه‌گیری کرونا در این کشور است. هنگام همه‌گیری کرونا در ووهان چین گزارش‌هایی از آزار و اذیت چینی ها در ونکوور منتشر شد. مصطفی کشوری می‌گوید سوار یک آسانسور شده بود که چشمش به عناوین خبرهای مربوط به آزار و اذیت چینی‌ها افتاد و ایده ساخت چنین فیلمی در ذهن او شکل گرفت: «از این حوادث در تاریخ زیاد روی داده. اما هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد که جامعه سفیدپوست هم به چنین بلایایی مبتلا شود. ویروس اما تبعیض نمی‌شناسد.»
این فیلم‌ساز ایرانی – کانادایی در ادامه این مصاحبه می‌گوید: در زندگی روزانه همه با انواع مختلفی از تبعیض روبرو هستند. در فیلم «کرونا» او تلاش کرده است که نمایندگانی از این افراد را زیر یک سقف کوچک همراه با ویروس گرد بیاورد. در این صورت چه اتفاقی می‌افتد؟ فیلم پاسخی است به این پرسش.
به گفته کشوری اواخر ژانویه ۲۰۲۰/ دی ۹۸ در طی دو هفته فیلمنامه «کرونا» نوشته شد. فیلمبرداری از صحنه‌های فیلم هم در ۱۰ روز به پایان رسید:
«به بازیگران گفتم تصور کنید این آسانسور به کروناویروس آلوده شده است.» به این ترتیب با بداهه‌گویی‌های بازیگران کل فیلم در زمان واقعی و در یک شات اتفاق می‌افتد.
در این فاصله ویروس کرونا به یک همه‌گیری جهانی بدل شد و جشنواره‌های سینمایی و کل صنعت سینما را تحت تأثیر قرار داد. احتمال دارد که این فیلم در اینترنت به نمایش گذاشته شود.
همه ۲۵ نفری که در ساخت این فیلم مشارکت داشتند، در سلامت‌اند.
منبع: سایت رادیو زمانه (مستقر در هلند)، ۱۴ فروردین ۱۳۹۹
تصویر: نمایی از فیلم «کرونا» ساخته مصطفی کشوری