۱۵۰ تن از چهره‌‌های سیاسی، فعالان مدنی و حقوق بشری روز پنج‌شنبه ۲۷ شهریور (۱۷ سپتامبر) با انتشار بیانیه‌ای نوشته‌اند: « فرمان شتاب در اعدام نوید افکاری از همان مرکزی آمد که حکم شلیک و کشتار صدها نفر از مردم معترض در آبان ماه ۹۸ صادر شده بود».
امضا کنندگان بیانیه‌ای بر این باورند که این حکم با همان هدفی صورت گرفت که کشتار معترضین آبان ۹۸ یعنی ارعاب مردم و سرکوب معترضان. آنها با اشاره به موارد پرتناقض و اشکالات پرونده ای که دستگاه قضایی ایران برای نوید افکاری ساخت نوشته‌اند: « صدور دو حکم اعدام برای نوید (قتل و محاربه) از قبل بدین خاطر صورت گرفته بود که به هر شکل ممکن اعدام او عملی شود. اما شتاب در اجرای آن پس از این اتفاق افتاد که اشکالات اساسی حقوقی و تناقضات آشکار سناریوی سست سرکوب‌گران جنایتکار در حال افشاء بود. از جمله در تعارض آشکار بین محل اصابت کارد در روایت ویدئویی پدر مقتول که سمت راست گردن و شانه پسرش را نشان می‌دهد با صحنه سازی تحت شکنجه ای که نوید سمت چپ شانه و بازو را نشانه می‌گیرد!؛ شهادت محضری فردی که گواهی به اقدام نوید داده بود مبنی بر این که تحت فشار و شکنجه آن اعتراف را کرده است و به عکس شهادت شاهدی که در اداره پلیس ناظر شکنجه نوید بوده و…. »
در بیانیه همچنین به بی‌اعتنایی جمهوری اسلامی به تلاش‌های گسترده ای که در ایران و جهان برای جلوگیری از اعدام نوید افکاری به راه افتاد اشاره کرده اند و نوشته‌اند که علیرغم دادخواهی در سطح بین المللی “بیت ولایی قدرت و رئیس جنایتکار قوه قضائیه بی‌اعتنا به این خواسته عمومی، شتاب‌زده و بدون رعایت حداقل تشریفات معمول قانونی و انسانی نوید ورزشکار و کارگر گچ کار را اعدام کردند. نویدی که که گفته بود «آنها برای طناب شان دنبال یک گردن می گردند”. نویدی که گفته بود «من در طول سالیانی که کشتی گرفته بودم هیچ‌گاه با حریف ناجوانمردی روبرو نشده بودم. اما دوسال است که من و خانواده ام داریم با ناجوانمردانه‌ترین حریف تاریخ یعنی بی‌عدالتی دست و پنجه نرم می کنیم».
این فعالان سیاسی و مدنی گفته‌اند که “این شتاب در جنایت در اصل از عمق هراس” حاکمان جمهوری اسلامی “از اعتراض محرومان و تهیدستان جامعه نشات گرفته است…. اما این نفرت ها، فردا پا پیدا کرده و به خیابان ها راه خواهد یافت و دی ماه و آّبان ماه دیگری خواهدآفرید”. در پایان بیانیه برای صدمین هزار بار به جمهوری اسلامی هشدار داده شده است: « اعدام_نکنید».
منصور فرهنگ، امير ممبينی، حسن یوسف اشکوری، مریم سطوت، مهدیه گلرو، نیلوفر بیضایی، منصوره شجاعی، کاظم علمداری، حسن نایب‌هاشم، محمد اولیائی فرد، علی افشاری، بهروز بيات، بهزاد کریمی، بهروز خلیق، رضا علامه زاده از جمله امضا کنندگان بیانیه هستند.
در اقدام دیگری ۷۷ تن استادان دانشگاه، روزنامه‌نگاران، نویسندگان، شعرا، پزشکان، حقوق دانان، هنرمندان، ورزشکاران، و فعالین حقوق بشر ایرانی مقیم خارج از ایران نیز در اعتراض به اعدام نوید افکاری نامه سرگشاده‌ای به رئیس کمیته بین‌المللی المپیک و رئیس سازمان کشتی جهانی نوشتند. آنها در نامه خود به توماس باخ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک و نناند لالوویچ، رئیس سازمان کشتی جهانی نوشتند:
«رژیم اسلامی در ایران با نادیده گرفتنِ تمامی درخواست‌های ملی و بین المللی، با شتابی حیرت‌انگیز، نوید را بدون اجازه آخرین ملاقات با خانواده به دار آویخت؛ اخباری تائید نشده حاکی از آن است که او زیر شکنجه به قتل رسیده است. نیروهای امنیتی از ترس اعتراضات مردمی و یک تشییع جنازه بزرگ، با عجله و بی خبر نوید تا در دهکده ای به خاک سپردند.»
نویسندگان نامه به این مسئله اشاره کرده‌اند که فدراسیون‌های ورزشی ایران «از ترس برخورد خشنِ رژیم» ساکت مانده‌اند. به همین دلیل امضاکنندگان نامه قویا بر این باورند که «فشارهای نهادهای ورزشی بین المللی، و تهدید رژیم اسلامی نسبت به عواقب این اَعمال جنایتکارانه، گام مهمی در حفظ حقوق و زندگی دیگرانی است که در زندان‌های جمهوری اسلامی در خطر اعدام هستند.» آنها تاکید کرده اند: «این تنها زبانِ قابلِ فهمِ برای رژیم اسلامی است».
این نامه را از جمله یرواند ابراهامیان، نازنین افشین جم، سعید پیوندی، رضا علیجانی، حسین فرجی، پرویز قلیچ‌خانی، رامین جهانبگلو، نسیم خاکسار، شادی صدر، علی‌اکبر مهدی، مسعود نقره کار، شهرزاد مجاب و عباس میلانی امضا کرده‌اند.
اعدام نوید افکاری بسیاری را در بهت و خشم فروبرد. اتحادیه اروپا، آلمان و فرانسه این جنایت را محکوم کردند.
ورزشکاران نیز ساکت نماندند. ازجمله چهره‌ها و نهادهای ورزشی که به اعدام نوید افکاری اعتراض کرد، داگمار فرایتاگ، رئیس کمیسیون ورزش در پارلمان آلمان و انجمن ورزشکاران آلمانی بودند که پس از اعدام نوید افکاری از کمیته بین المللی المپیک خواستند دست به “اقدام عملی” علیه ایران بزند و گفتند اعدام نوید افکاری نباید برای جمهوری اسلامی بدون پیامد بماند.
امید نوری‌پور، نماینده حزب سبزها و بیژن جیرسرایی، سخنگوی سیاست خارجی حزب دموکرات‌های آزاد آلمان به سیاست‌مداران آلمان و اتحادیه اروپا انتقاد کردند که باید به هر قیمتی مدام خواستار بهبود روابط با رژیم ایران باشند.
بربل کوفلر، مسئول حقوق بشر در وزارت امور خارجه آلمان به احکام حبس طولانی برادران افکاری و حکم اعدام نوید افکاری اعتراض کرد.
جو بایدن، نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا اعدام نوید افکاری را بی‌رحمانه و تکان دهنده خواند.
مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا با انتشار دو پست توییتری از لغو سفر محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران استقبال کرد. محمدجواد ظریف قرار بود این هفته برای شرکت در گفتگوهای ناظر بر توافق هسته ای از جمله به سه کشور اروپایی سفر کند. جمهوری اسلامی منکر این شده است که لغو سفر ظریف به آلمان به دلیل نگرانی از پیامدهای اعدام نوید افکاری بوده و گفته بود علت انجام نشدن این سفر مشکلات لجستیکی و بهداشتی در رابطه با بیماری کرونا بوده است.
فرح پهلوی، آخرین شهبانوی ایران در بیانیه‌ای از نوید افکاری به عنوان قهرمان که در راه آزادی و عدالت جان باخت یاد کرد و به مادر داغدیده و خانواده او تسلیت گفت.
رضا پهلوی، آخرین شاهزاده ایران نیز در پیامی خطاب به سران حکومت اسلامی نوشت که «با قتل و دفن شبانه جوانی بی گناه، و محروم کردن مادرِ دردمندش از آخرین ملاقات، صدای اعتراض ملتی به تنگ آمده را خاموش نخواهند کرد».
منبع: سایت صدای آلمان (دویچه وله) به زبان فارسی، ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۰