استادیوم آزادی تهران ۵۱ سال پس از تاسیس همچنان به عنوان ورزشگاه ملی و شماره یک در کشور مطرح است. در باره میزان فرسودگی این ورزشگاه اخبار ضد و نقیضی منتشر شده است.
ورزشگاه آزادی تهران که در دوران پیش از انقلاب ورزشگاه آریامهر نام داشت، ۵۱ مین سال برپایی خود را تجربه می‌کند. این ورزشگاه که برای میزبانی بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ در غرب پایتخت ایران ساخته شد، همچنان میزبان دیدارهای خانگی تیم ملی فوتبال ایران و همچنین بازی‌های دو تیم استقلال و پرسپولیس است.
ورزشگاه آزادی یکی از بزرگ‌ترین ورزشگاه‌های جهان به شمار می‌رود. این ورزشگاه با نام “ورزشگاه آریامهر” رسما ۲۶ مهر ۱۳۵۰ گشایش یافت، اما از ابتدای سال ۱۳۵۳ مورد استفاده قرار گرفت.
عدم رسیدگی اساسی و ترمیم اصولی این ورزشگاه در طول چهار دهه پس از انقلاب ایران، باعث تشدید سرعت فرسودگی آن شده است.
رسانه‌های حکومتی در ایران ضمن تاکید بر این مشکل و اشاره به اینکه “در طول سال‌های گذشته هیچ اراده جدی برای بازسازی آن وجود نداشته” از ورزشگاه آزادی تهران به عنوان “مخروبه‌ای که می‌تواند فاجعه‌ای بزرگ در آن رخ دهد”، سخن می‌گویند.
خبرگزاری دولتی ایران، ایرنا، ضمن اشاره به اینکه “در طول دوره‌های مختلف، ورزشگاه آزادی شامل بازسازی‌هایی شده” خاطرنشان کرده است که “شاکله اصلی آن در خطر فرو ریختن قرار دارد.”
از سوی دیگر در پی بازدید اخیر شرکت “توسعه و نگهداری از اماکن ورزشی ایران” از ورزشگاه آزادی، مسئولان این شرکت گفته‌اند که “در گزارش نماینده مشاور طرح که از ابتدا در طراحی، ساخت و نظارت این استادیوم حضور داشته، بر عدم نگرانی در ناپایداری سازه این استادیوم تاکید شده است.”
وجود این تتناقض در ارزیابی وضعیت فعلی ورزشگاه آزادی، باعث افزایش نگرانی در بین جامعه ورزشی و مدنی ایران شده است. علت تعلل مقامات حکومتی در ایران در زمینه اقدام برای بازسازی اصولی برای ورزشگاه آزادی، از پرسش‌های مطرح در کشور است.
این ظن مطرح است که فرسودگی استادیوم آزادی، در ماه‌های آینده در کنار کرونا “بهانه” دیگری از سوی حکومت جمهوری اسلامی برای جلوگیری از حضور تماشاگران، به ویژه تماشاگران زن، در این ورزشگاه باشد.
برگرفته ای از سایت دویچه وله فارسی،۸ ژوئن ۲۰۲۲