گزارش‌های میدانی از نرخ انواع میوه در بازار روز نشان می‌دهد که یک کارگر حداقل‌بگیر در ایران برای خرید چهار کیلو میوه تابستانی باید حقوق دو تا سه روزش را کنار بگذارد. البته این مبلغ برای خرید میوه‌های تابستانی از میدان‌های میوه و تره‌بار کفاف می‌دهد و بهای میوه در میوه‌فروشی‌های سطح شهرها بیش از این است.
بر مبنای گزارش مرکز آمار ایران، در خرداد امسال، انواع میوه رکورددار تورم بودند و به طور کلی قیمت میوه در فصل بهار به‌شکل بی‌سابقه‌ای بالا رفت. این افزایش قیمت با فرا رسیدن فصل تابستان نیز ادامه یافت.
خبرگزاری ایلنا، روز سه‌شنبه نوزدهم تیر در گزارشی با عنوان «سبد بابا میوه ندارد»، به پیامدهای افزایش قیمت میوه پرداخت و نوشت: «میوه‌های تابستانی در سبد خرید دهک‌های کم‌درآمد جایی ندارند.»
بر اساس گزارش‌های میدانی، در حال حاضر قیمت یک کیلو انجیر سیاه ۲۹۸ هزار تومان، یک کیلو آلوی زرد یا سیاه ۹۸ تا ۱۲۰ هزار تومان و یک کیلو انگور عسگری ۱۱۸ تا ۱۹۸ هزار تومان است.
بهای هر کیلو سیب گلاب نیز ۷۵ تا ۱۴۸ هزار تومان است و گیلاس هم کیلویی ۱۴۸ تا ۱۶۸ هزار تومان فروخته می‌شود.
به همین ترتیب بهای یک کیلو توت فرنگی ۱۸۸ هزار تومان، زردآلو ۶۸ تا ۱۹۸هزار تومان، هلو ۵۵ تا ۹۸ هزار تومان، گلابی ۴۰۰ هزار تومان، شلیل ۷۱ تا ۹۸ هزار تومان و آلبالو ۷۹ تا ۱۲۵ هزار تومان است.
در بازار میوه‌های آبدار، نیز قیمت هر کیلو هندوانه بین ۱۵ تا ۲۲ هزار تومان و خربزه ۴۹ هزار تومان است.
در بازار میوه‌های وارداتی، هم هر کیلو موز ۷۵ تا ۸۹ هزار تومان، انبه ۱۱۵ تا ۱۹۸ هزار تومان است و ۲۰۰ گرم بلوبری ۱۳۰ تا ۳۰۰ هزار تومان به فروش می‌رسد.
نگاهی به این قیمت‌های چندصد هزار تومانی اثبات می‌کند که کارگران به‌خصوص حداقل‌بگیران که در پرداخت اجاره خانه و پول نان و تخم‌مرغ هم درمانده‌اند، توان خرید میوه ندارند و میوه‌های تابستانی برای پولدارها و بالانشین‌ها است و فرودستان حتی از میوه‌های فصل نیز محروم‌اند.
دستمزد یک کارگر حداقل‌بگیر برای سال ۱۴۰۳ روزی ۲۳۸ هزار تومان است که با الحاق تمام مزایای مزدی، به‌زحمت به ۲۵۰ هزار تومان می‌رسد.
چنانچه یک کارگر حداقل‌بگیر بخواهد سبد کوچکی متشکل از یک کیلو انجیر، یک کیلو آلو زرد، یک کیلو گیلاس و یک کیلو انگور برای فرزندانش تهیه کند، به شرط خرید از ارزان‌فروش‌ترین بازارروز، باید دست کم ۶۶۲ هزار تومان بپردازد که ۲.۶ برابر دستمزد روزانه او است. در واقع یک کارگر حداقل‌بگیر در ایران باید ۲.۶ روز کار کند و هیچ چیز دیگری نخرد، تا بتواند چهار کیلو میوه تابستانی آن هم با ارزان‌ترین قیمت‌های موجود در بازار خریداری کند و به خانه ببرد.
اعداد این معادله نشان می‌دهد که بازگشت این کارگر به خانه با دست پر ممکن نیست و این شرایط کارگران حداقل‌بگیر در کل ایران است. فعالان کارگری می‌گویند وضعیت کارگران نسبت به سال‌های قبل اسفناک‌تر شده است. این وضعیت به‌خصوص کارگران فصلی و روزمزد را که تنها روزهای محدودی در هفته و ماه کار می‌کنند، بیشتر آزار می‌دهد.
به گفته حسن عزتی، رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی بانه در استان کردستان، یک کارگر ساختمانی روزمزد به‌سختی می‌تواند در هفته دو روز کار پیدا کند که مجموع دستمزد دو روز کارش هم نهایت به یک میلیون و ۲۰۰ یا یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان می‌رسد ولی مجبور است تمام هفته را با همین پول سر کند.
فرامز توفیقی، فعال کارگری، نیز با ابراز نگرانی از افزایش بی‌رویه قیمت‌ها گفت که حذف میوه و صیفی‌جات از سبد خرید روزانه سلامتی طبقه کارگر را در معرض خطر قرار داده است. او به رواج خرید کالاهای ارزان بین اقشار کم‌درآمد جامعه اشاره کرد و افزود: «خانواده‌های کارگری به ارزان‌خری روی آورده‌اند و ارزان‌خری نتیجه‌ای جز ناتوانی‌های جسمی و روحی ندارد.»
اقشار کم‌درآمد جامعه که بخش زیادی از آنان کارگران حداقل‌بگیرند، به موازات کاهش قدرت خرید کالاهای ضروری و خوراکی، مقدار زیادی از درآمد اندکشان را بابت کرایه خانه پرداخت می‌کنند.
روزنامه اعتماد به‌تازگی با استناد به داده‌های رسمی خبر داده که در خردادماه، متوسط قیمت مسکن در پایتخت به حدود متری ۸۶ میلیون تومان رسیده است. این رقم نسبت به دو ماه قبل افزایش چهار میلیون تومانی را نشان می‌دهد. به همین میزان اجاره‌بها نیز افزایش یافت، به طوری که کرایه خانه در بهار امسال ۴۲ درصد گران‌تر شد. به همین دلیل تامین سبد خوراکی استاندارد و با کیفیت در حال حاضر برای بسیاری از خانوارها غیرممکن شده است.
برگرفته ای از سایت ایندیپندنت فارسی، ۱۰ جولای ۲۰۲۴