آیا چاقی مفرط یک بیماری است؟ کارشناسان جهانی با پیشنهاد تقسیم‌بندی جدید و معیارهای دقیق‌تر، به دنبال بازنگری در تعریف چاقی مفرط و سوءبرداشت‌های رایج هستند.
کمیسیون ۵۶ نفره کارشناسان در مقاله‌ای که در مجله «Lancet Diabetes & Endocrinology» منتشر شده، می‌گوید: «اینکه آیا چاقی مفرط یک بیماری است یا نه، به یکی از جنجالی‌ترین و بحث‌برانگیزترین موضوعات در پزشکی مدرن تبدیل شده است.»
از یک سو به دلیل اینکه چاقی مفرط به وضوح با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲، بیماری‌های قلبی، برخی سرطان‌ها و مشکلات دیگر سلامت مرتبط است، سازمان جهانی بهداشت و سایر نهادها آن را یک «بیماری مزمن و پیچیده» می‌دانند.
و از سوی دیگر فعالان مخالف «چاقی‌هراسی» نیز می‌گویند به دلیل اینکه بسیاری از افراد که به عنوان چاق مفرط تعریف می‌شوند، هیچ مشکل جدی زمینه‌ای ندارند و زندگی سالم و فعالی را دنبال می‌کنند، این افراد به طور خودکار بیماری تلقی نمی‌شوند.
در عین حال، برخی بیماران و پزشکان معتقدند که چاقی مفرط باید به عنوان یک بیماری در نظر گرفته شود تا توجه و سیاست‌گذاری‌های بلندپروازانه‌ای برای مقابله با این مسئله به عنوان یک بحران سلامت عمومی جلب شود.
انتشار نتیجه مطالعه محققان آمریکایی؛ نیمی از مرگ و میرهای ناشی از سرطان قابل پیشگیری است اما چگونه؟
نتیجه مطالعه محققان استرالیایی: نگرانی از تبعات جسمی و روانی کاهش وزن سریع نوجوانان بی‌مورد است
«چاقی بالینی»
پس از سال‌ها بحث، این کمیسیون راه میانه‌ای را پیشنهاد کرده و دو دسته جدید برای چاقی مفرط معرفی کرده است.
بر اساس این پیشنهاد، زمانی که چاقی مفرط بر عملکرد اندام‌های بدن تاثیر بگذارد، باید به عنوان یک بیماری با نام «چاقی بالینی» در نظر گرفته شود.
معیارهای تشخیص چاقی بالینی شامل مشکلات قلبی، کبدی یا تنفسی، کلسترول بالا، آپنه خواب، درد در مفاصل مانند لگن، زانو و پا یا مشکلات دیگری است که بر زندگی روزمره تاثیر می‌گذارند.
اما افراد چاقی که با این مشکلات مواجه نیستند، باید به عنوان «چاقی پیش‌بالینی» طبقه‌بندی شوند که نیازمند نظارت است، اما نیازی به مداخله پزشکی ندارد. این رویکرد از خطر «شناسایی افراد سالم به عنوان بیمار» جلوگیری می‌کند.
این کارشناسان همچنین توصیه می‌کنند که به جای شاخص توده بدنی (BMI) که نسبت وزن به قد را برای تشخیص چاقی مفرط می‌سنجد از روش‌های دقیق‌تری مانند اندازه‌گیری دور کمر، نسبت دور کمر به باسن یا حتی اسکن تراکم استخوان استفاده شود.
تام سندرز استاد تغذیه در کالج کینگ لندن با استقبال از این توصیه‌ها گفت: «شناخت رسمی چاقی بالینی می‌تواند قانون‌گذاران را ترغیب کند که آن را به عنوان یک ناتوانی در نظر بگیرند.»
او افزود: «این می‌تواند تبعیض در استخدام و انگ اجتماعی مرتبط با این وضعیت را کاهش دهد.»
با این حال برخی گروه‌ها که نماینده بیماران هستند از اینکه چاقی مفرط به عنوان بیماری تعریف نمی‌شود چندان خشنود نیستند. آن سوفی جولی، بنیان‌گذار انجمن ملی چاقی فرانسه، این توصیه‌ها را «غیرسازنده» خوانده و گفته کارشناسان از مشکلاتی که بیماران در واقعیت با آن مواجه هستند، بی‌اطلاع‌اند.
سیلویا بنکمون، روان‌شناس و رئیس گروه بازتاب در مورد چاقی مفرط نیز این توصیه‌ها را «ناکافی» دانست. او با انتقاد از کمبود توجه به نحوه مراقبت از بیماران مبتلا به چاقی مفرط، گفته است این پیشنهادها احتمالا تغییر قابل توجهی در نگرش افرادی که از این بیماران مراقبت می‌کنند، ایجاد نخواهد کرد.
برگرفته ای از سایت یورونیوز (اتحادیه اروپا) به زبان فارسی، ۱۶ ژانویه ۲۰۲۵