برگرفته از سایت عدالت برای ایران.
از ابتدای روی کار آمدن جمهوری اسلامی هزاران نفر به دلیل فعالیت یا عقایدشان به صورت فراقضائی اعدام و سر به نیست شده‌اند. بسیاری از آنان در گورهای جمعی یا بی‌نام و نشان دفن شده‌اند. از نظر حقوق بین‌الملل بازداشت‌های دولتی که به اعدام فراقضائی منتهی شود و مقامات رسمی پس از اعدام، درباره سرنوشت و محل دفن فرد پنهان‌کاری کنند، مصداق ناپدیدشدگی قهری است. همزمان با روز جهانی ناپدیدشدگان قهری (۳۰ اوت ۲۰۱۹-هشتم شهریور ۱۳۹۸)، عدالت برای ایران آمادگی خود را برای ثبت شکایت خانواده‌هایی که مقامات تاکنون از تحویل پیکر یا نشان دادن محل دفن عزیزان‌شان خودداری کرده‌اند، در سازمان ملل اعلام می‌کند.
از آنجا که تاکنون تحقیقات جامعی درباره تمامی گروه‌های سیاسی، اتنیکی و مذهبی که هدف ناپدیدشدگی قهری در ایران بوده‌اند انجام نشده، عدالت برای ایران قصد دارد با همکاری خانواده‌ها، تا جایی که بتواند بر این موضوع، که یکی از تاریک‌ترین نقاط نقض حقوق بشر است، نور بتاباند. هدف از انجام این کار آگاهی رسانی به جامعه درباره کسانی است که سرنوشت‌شان ماه‌ها و حتی سال‌هاست از نزدیکان‌شان مخفی نگه داشته شده است. عکس‌های ناپدیدشدگان قهری باید از تاقچه خانه‌ها به فضای عمومی آورده شوند و زندگی و سرنوشت نامعلوم آنها، به یکی از مباحث اصلی نقض حقوق بشر در ایران بدل شود. سرنوشت ناپدیدشدگان قهری باید مشخص شود و مسئولان نقض حقوق آنها و خانواده‌های‌شان باید پاسخگو شوند.
اگر شما هم از کسانی هستید که عزیزان‌تان اعدام شده‌اند و تا امروز نمی‌دانید کجا دفن هستند و مایلید نام و سرگذشت آنان در یک مرجع بین‌المللی ثبت شود و سازمان ملل در مورد سرنوشت‌شان از جمهوری اسلامی پاسخ بخواهد، می‌توانید با نشانی‌های ذکر شده در انتهای خبر با عدالت برای ایران تماس بگیرید.
در چند سال گذشته، عدالت برای ایران چندین شکایت را از طرف خانواده‌ها در گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل ثبت کرده است. فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، رقیه و عبدالرضا اکبری منفرد، حسین و گلرو راحمی‌پور از جمله کسانی هستند که پس از ثبت شکایت عدالت برای ایران در سازمان ملل، توسط این نهاد به عنوان ناپدیدشده قهری به رسمیت شناخته شده‌اند.
با به رسمیت شناخته شدن این افراد به عنوان ناپدید شده قهری، سازمان ملل جمهوری اسلامی ایران را موظف کرده که در مورد سرنوشت آنان پاسخگو شود و اشخاصی که در سر به نیست کردن‌شان مسئول بودند را نیز تحت تعقیب قرار دهد.
جمهوری اسلامی تاکنون در مورد حسین راحمی‌پور و دخترش گلرو، به سازمان ملل پاسخ داده است؛ پاسخ‌هایی که برای مقامات سازمان ملل قانع کننده نبوده و به همین دلیل، پرونده این دو همچنان نزد گروه کاری ناپدیدشدگان قهری سازمان ملل باز است. ناپدیدشدگی قهری نقض مداوم حقوق بشر و یک جرم بین‌المللی است و تا زمانی که فرد ناپدیدشده پیدا، و یا سرنوشت‌اش به طور کامل معلوم نشود، حتی با وجود گذشت چند دهه مشمول مرور زمان نمی‌شود.
عدالت برای ایران همچنین سال گذشته، در همین روز، از پلتفرم چندرسانه‌ای «خاکْرنج؛ جغرافیای گورهای جمعی و سر به نیست شدگان در گستره ایران» رونمایی کرد که نقشه‌ها و اطلاعات مربوط به ناپدیدشدگان قهری و گورهای جمعی در ایران را در دسترس عموم قرار می‌دهد.
آدرس ایمیل برای تماس با «عدالت برای ایران»: info@justiceforiran.org