بار دیگر یک دختر ۱۷ ساله قربانی کودک همسری، قوانین مردسالارانه و فرهنگ زن‌ستیز شد.
مردی حوالی ساعت ۱۵ روز شنبه در محله خشایار اهواز سر بریده یک زن را به نمایش گذاشت. تحقیقات ابتدایی مشخص کرد که این زن مونا حیدری و ۱۷ ساله ست که چند ماه پیش به ترکیه فرار کرده و چندی قبل توسط همسرش به ایران باز گردادنده شده‌است.
مونا حیدری در ۱۲ سالگی به عقد پسر عمویش سجاد در آمده‌بود و هنگام قتل هولناک به دست همسر و برادر همسرش یک پسر ۳ ساله داشته‌است.
قتل هولناک مونا حیدری نه اولین و نه قطعا آخرین قتل ناموسی است که در ایران رخ می‌دهد. خبر کشته شدن رومینا اشرفی، نوجوان ۱۴ ساله تالشی به دست پدرش و با انگیزه ناموسی اردیبهشت سال ۱۳۹۹ منتشر شد.
پدر رومینا اشرفی به جرم بریدن سر دخترش با داس به ۹ سال زندان و پرداخت دیه محکوم شد.
ریحانه عامری، دختر جوان ۲۳ ساله نیز توسط در خرداد سال گذشته به قتل رسید. ابتدا گفته شد که ریحانه با تبر به قتل رسیده اما بعد از مدتی پلیس اعلام کرد که پدر ریحانه با میله آهنی به سرش ضربه زده‌است. انگیزه این قتل هم ناموسی بود. پلیس پس از این قتل تلاش داشت ماجرای قتل ریحانه را به یک عصبانیت پدر از دخترش تقلیل دهد.
سمیه فتحی دختر جوان ۱۸ ساله هم در کرمانشاه با خوراندن قرص برنج به دست مردان خانواده به قتل رسید. انگیزه قتل سمیه که در حین کشته شدن باردار بود هم «ناموسی» بود.
فاطمه برحی زن ۱۹ ساله آبادانی به دست شوهرش سر بریده و قربانی کودک همسری و قتل ناموسی شد. او متولد سال ۱۳۸۰ و دختر عموی همسرش بود.
عمه فاطمه برحی نیز سال‌ها قبل به خاطر اینکه همسرش به حبس ابد محکوم شده بود، تصمیم به جدایی می‌گیرد که پدرشوهر فاطمه برحی که عمویش است با برچسب خیانت خواهرش دست به قتل او زده و سرش را بریده و پس از سال‌ها زندان آزاد شده‌است.
اعظم -شیدا- دختر ۲۱ ساله نجف‌آبادی هم با انگیزه‌های ناموسی به دست پدرش در پاییز سال گذشته به قتل رسید. گفته می‌شد که یکی از خواهرهای اعظم قبلا به دلیل سخت‌گیری‌های پدر و مادرش خود را به دار آویخته بود.
مژگان زن ۲۴ ساله و مادر ۳ فرزند آبان سال ۹۹ با ضربات یک لوله آهنین توسط همسرش به قتل رسید. مژگان که اهل شهر سالند از توابع شهرستان دزفول بود به دلیل اعتیاد همسرش درخواست طلاق داده‌بود.
سال گذشته روزنامه همشهری خبر داد که یک مرد ۴۲ ساله در شهر قدس همسرش با با ادعای «ارتباط با فردی دیگر» به قتل رسانده‌است.
زهرا نصوری، دانش آموز ۱۶ ساله اهل کنگان با انگیزه ناموسی از سوی برادرش به قتل رسید. پس از انتشار این خبر منابع داخلی مدعی شدند که زهرا خودکشی کرده‌است.
گلاله شیخی تازه عروس سقزی هم خرداد امسال با مشت‌هایی که همسرش به سرش وارد کرد، جان سپرد. همسرش جسد او را به آتش کشید.
شهریور امسال مبینا سوری ۱۶ ساله، اهل لرستان به دست همسر روحانیش و با انگیزه ناموسی به قتل رسید. او در سن ۱۴ سالگی با پسر عمه خود ازدواج کرده بود.
خبرنگاری که خبر قتل یک مبینا سوری به‌دست شوهر روحانی‌اش در لرستان را منتشر کرد، ۱۱ روز بازداشت و پس از آن با قرار کفالت آزاد شد.
روزنامه جام جم آذر امسال گزارش داد که مردی به نام سهراب، همسرش را به دلیل آنچه «خیانت» عنوان کرده جلوی چشم پسر ۹ ساله‌اش به قتل رساند.
نگین درویشی دیگر قربانی کودک همسری به دلیل درخواست طلاق به ضرب گلوله توسط همسرش در دی ماه گذشته به قتل رسید. نگین ۲۴ ساله و اهل شوشتر بود.
دو دختر ۱۷ و ۱۸ ساله که از خانه‌شان در یکی از شهرستان‌های سیستان و بلوچستان فرار کرده، پشیمان می‌شوند و به خانه باز می‌گردند. مردان خانواده اما با گلوله به استقبال آنها می‌روند. ویدیویی از اجساد این دو دختر در دی ماه سال جاری منتشر شد.
فرمانده انتظامی چابهار گفته‌بود که متهمان از نزدیکان ۲ مقتول هستند که شناسایی و دستگیر شده‌اند و هم‌اکنون در بازداشت به سر می‌برند.
قتل یک دختر مقابل دانشکده پرستاری خوی به دست پدرش، قتل دختری به نام «ز» در کهگیلویه و بویراحمد به دست برادرش، قتل دختر کرمانی به دست برادر ناتنی در کرمان، قتل خدیجه دختر آبادانی به دست دو عمویش با انگیزه ناموسی، قتل شهین نصراللهی به اتهام خیانت به دست برادر، آتش زدن گلبهار دختر چهارمحال و بختیاری و … نیز از جمله قتل‌های ناموسی پر سر و صدا در رسانه‌ها و فاصله اواسط دهه هشتاد تا اواسط دهه ۹۰ بودند.
این قتل‌های ناموسی ذکر شده تنها بخش کوچکی از قتل‌های ۲ سال گذشته است که رسانه‌های به نقل از منابع داخلی آنها را تایید کرده‌اند.
آمار دقیقی از زن‌کشی با انگیزه‌های ناموسی در ایران در دسترس نیست. حتی گاهی مقامات مسوول ذی‌ربط تلاش می‌کنند این قتل‌ها را به جنون، عصبانیت‌های لحظه‌ای یا حتی خودکشی و امثال آن تقلیل دهند تا وجهه ناموسی آن در رسانه‌ها پررنگ نشود.
قتل‌های ناموسی اگرچه در اندک مواردی پر سر و صدا و واکنش‌برانگیز است اما به سرعت فراموش می‌شود و اغلب اخبار رسمی و موثقی از مجازات عاملان آن در دسترس نیست.
الناز محمدی
براساس پژوهش انجمن زنان ریحانه اهواز از سال ۱۳۹۸ تا تابستان ۱۴۰۰ حدود ۶۰ زن در خوزستان به دلایل منتسب به ناموس کشته شده‌اند!
بریدن سر، خفه‌کردن و آتش‌زدن، به ترتیب بیش‌ترین روش‌های کشتن این زنان بوده است.
بین کشته‌شدگان، زنان ۱۱ تا ۱۵ ساله هم بوده‌اند!
این قتل‌ها عمدتا در مناطق عرب‌نشین بوده و این زنان اهل شهرهای مختلفی مثل شوش، اهواز، آبادان، کارون و … بوده‌اند. تعداد زنان مجردی که به دلیل داشتن رابطه، کشته شده‌اند بیش‌تر از زنان متاهل با دلیل مشابه بوده است.
بروایه، مدیر انجمن: «نحوه خشونت‌ها و قتل‌ها خیلی شنیع است. مثلا پسر جوانی را داشتیم که در یک درگیری لفظی، کسی به او گفته تو اگر مرد بودی خواهرت با فلانی رابطه نداشت و این پسر هم بدون اینکه بپرسد و بداند ماجرا چی بوده، مستقیم وارد خانه می‌شود و خشاب را روی دختری که ۱۳ ساله و در حال آماده‌سازی خمیر نان بوده، خالی می‌کند. بدن دختر پر گلوله می‌شود.
مواردی بوده که زن را خفه کرده‌اند و بعد گفته‌اند گونی آرد افتاده روی او و خفه شده است!
مواردی هست که از طریق آتش‌سوزی و ترکاندن کپسول‌های گاز، زن را کشته‌اند و خواسته‌اند نشان بدهند حادثه بوده است.
مواردی، غرق کردن در آب بوده و بعد گفته‌اند که غرق شده است.
سر بریدن هم هست که کاملا سر را از تن جدا می‌کنند. موردی بوده که پسری سر خواهرش را جدا کرده و در بازار چرخانده و گفته این عاقبت دختری است که بخواهد کار خلاف شرع بکند.
این یک قاعده است که سر زنی را که می‌برند می‌اندازند دم در خانه معشوق مرد و به زعم خودشان این لکه ننگ را پاک می‌کنند؛ چون عرف جا افتاده که این زن اختیار بدنش را دارد، اگر خطایی مرتکب شده، تنها راهی که بتوانند سر بلند کنند این است که خونش ریخته شود!
موضوع دیگر این است که از این ۶۰ مورد، حتی یک مورد را هم سراغ ندارم که مجازات شده باشد.»
برگفته ای از سایت ایران امروز، ۷ فوریه ۲۰۲۲