منوچهر یزدیان
فعالیت تشکیلاتی را می توان آموخت
در دو بخشِ پیشین این سری یادداشت ها، با طرح موضوع نیاز به تشکیل هسته های مخفی سکولار دموکرات در درون کشور، به زمینه های این ضرورت اشاره شد که خوانندگان می توانند آن ها را در “یادداشت های روز” “خبرگاه”، در لینک هائی که در پایان این نوشته آورده شده، بخوانند. در آن یادداشت ها به «هدف» تشکيل هسته های سکولار دموکرات، یعنی استقرار یک حکومت سکولار دموکرات در کشور، اشاره شده بود.
بیشتر احزاب و سازمان های سیاسی ایرانی در اسناد خود اهداف، راهکار و برنامه های خود را توضیح داده اند. با مطالعهء این اسناد می توان دید که سرنگونی کردن یک حکومت نه هدف بلکه گام نخستین و وسیلهء استقرار نظام مطلوب احزاب و سازمان های مزبور است. در مقابل، هم میهنانی که عضو سازمانی نیستند، و از استبداد حکومت اسلامی، فقر، بیکاری و تبعیض بجان آمده اند، خواهان سرنگونی این حکومت اند و زیاد دغدغهء حکومتی را که بجای اسلامیست ها روی کار می آید ندارند. این همان اتفاق ناگواری است که زمستان ١٣٥٧ در ایران افتاد. به این خاطر، مخاطب بحث ما هموطنی نیست که از یکسو، بحق، خواهان سرنگونی رژیم اسلامی است اما، از سوی دیگر، به هر دلیل آماده کار تشکیلاتی نیست. مخاطب این یادداشت ها کنشگران ایراندوست و ملت مداری هستند که برای انجام کار تشکیلاتی آمادگی لازم را دارایند. برای این دسته از مبارزان آنچه در دستور کار نهائی است رسیدن به هدفی است که در راه تحقق آن از خودگذشتگی کرده و آماده پرداخت هزینه میباشند. بنابراین، داشتن درکی روشن از هدف تشکل و تشکیلات ناگزیر پایهء حرکت این فعالین است.
در این رابطه، یعنی تعیین هدف مبارزه تشکیلاتی، بجای اختراع دوبارهء چرخ، می توان به اهدافی اشاره کرد که سایر سکولار دموکرات های ایرانی تدوین کرده و در پی تحقق آن ها هستند. در این میان «حزب سکولار دموکرات ایرانیان»تحقق دو هدف را در دستور کار خویش قرار داده است و به هسته ها و شبکه های مخفی سکولار دموکرات در درون کشور توصیه می شود از آنها بهره بگیرند. این اهداف عبارتند از استقرار یک حکومت دموکراتیک بر پایهء سکولاریسم:
١- دموکراسی در یک نظام سکولار دموکرات باید پایبند به اعلاميهء جهان‌گستر حقوق بشر و حاکمیت ملت (شهروندان) بر کشور در تمامیت ارضی آن باشد. در عین حال، دموکراسی مورد نظر ناگزیر بر بنياد برسميت شناختن تکثر و کثرت مداری اجتماعی شکل می‌گيرد. افزون بر این شرط تحقق دموکراسی وجود بلاشرط آزادی بيان و تبليغ عقايد، اجتماعات، آزادی احزاب، سندیکاها و رسانه‌ها است.
٢- پایبندی به سکولاریسم در مسیر استقرار دموکراسی در کشور. در اینجا سکولاریسم به معنای تحقق کامل جدائی مذاهب و ايدئولوژی های کلان از قانون اساسی، حکومت، و نهادهای برخاسته از آن است. این سکولاریسم وجود مذهب يا ايدئولوژیِ رسمی یا حکومتی را نفی کرده و به نابودی تبعیض و بی حقی شهروندان، و بویژه نفی کامل بی حقوقی و تحقیر زنان که حاصل سلطهء تاریخی مذهب و خرافه در کشور ماست، کمر بسته است. در عین حال تا اجرای کامل تساوی حقوق زنان و مردان در کشور، حکومت سکولار دموکرات ناگزیر از جبران خساراتی است که طی قرون متمادی بر زنان رفته است.
هر ایرانی سکولار دموکراتی، با کمی دقت در اهداف فوق، به این مهم می رسد که حکومت اسلامی، در تمامیت اش، سد راه رسیدن به حکومت مطلوب اوست و ناگزیر باید برچیده شود. این برچیدن، یا سرنگونی، قواعد خودش را دارد؛ کاری است سخت اما شدنی. از هر ديدگاه که بنگريم در می يابيم که سرنگونی حکومت اسلامی بدست خود مردم ایران تنها راه استقرار یک حکومت سکولار دموکرات در کشور است.
مردم ایران، با افشاگری ها، مبارزات صنفی، و اعتراضات عمومی نشان داده اند که این حکومت را از آن خود نمی دانند. در این میان همین حکومت موجب مهاجرت میلیونها ایرانی به سرارسر جهان شده است. در میان خیل عظیم ایرانیان خارج کشور عده ای، با استفاده از فرصت هائی که در کشورهای دموکراتیک محل سکونت شان وجود دارد، دور هم جمع شده و احزاب و سازمان هائی را تشکیل داده اند. دغدغهء بسیاری از این ایرانیان متشکل در احزاب و گروه های سکولار دموکرات نه بالا بردن رفاه شخصی و زندگی بهتر در خارج، بلکه آزادی ملت و کشور ایران از استبداد مذهبی حاکم بر ایران است.
در واقع، مسئولیت انجام آن بخش از فعالیت هائی که امکان انجام شان در ایران فراهم نیست بر عهدهء احزاب و سازمان های مستقر در خارج از کشور گذاشته شده است. در ایران امکان فعالیت آزاد احزاب سیاسی برای استقرار سکولار دموکراسی فراهم نیست. به این خاطر تشکلات ایرانیان در خارج از کشور سازمان هائی را تشکیل داده و علناً به مبارزه با کلیت حکومت اسلامی پرداخته اند.
(لازم به توضیح است که، علیرغم اینکه یک “حزب”، در تعریفی دقیق، به معنی حضور قانونی آن در کشور خودش می باشد اما این واژه در بیرون از ایران معادل “سازمان یا گروه سیاسی” بکار برده می شود. این احزاب امیدوارند پس از استقرار یک حکومت سکولار در ایران بعتوان احزاب واقعی و قانونی به فعالیت بپردازند).
بهر حال، اين يک واقعيت آشکار است که، به دلیل استبداد شدید و خشونت بار اسلامیست های حاکم بر ایران، در شرایط کنونی امکان تشکیل جبهه ای از احزاب و گروه های سکولار دموکرات در داخل کشور وجود ندارد و، در نتيجه، این گونه احزاب یا سازمان ها در ایران یا اصلاً وجود ندارند یا مرعوب استبداد حاکم گشته و، در بهترین حالت، یا در صدد اصلاح رژیم برآمده و یا “منتظر التحول” گردیده اند.
(دنباله در يادداشت بعدی)
پس می توان از اين نقطهء آغازين به تقسیم کار بین “داخل و خارج” پرداخت.
۲۵ تير ۱۳۹۸ – ۱۶ جولای ۲۰۱۹
_________________________________________
لینک بخش های پیشین:
١- https://news.isdparty.com/?p=4618