نویسنده: مطلب انتخابی خبرگاه

و من، اگرچه مدت ها است ارتباط مستقیمی با ایشان نداشته و مثل دیگر هموطنانم از طریق رسانه های مختلف از اظهارات و نظریات ایشان آگاه می شوم اما، به عنوان یکی از فعالان اپوزیسیون حکومت اسلامی، خود را موظف می دانم که در مورد این اظهارات نکاتی چند را با هموطنانم در میان بگذارم.

حکومت کودک کش، به قصد تخریب چهرهء شاهزاده‌ ای که روز به روز در بین ایرانیان محبوب‌تر می‌شود، هر روز به دروغ تازه‌ای متوسل می‌شود و این دروغ را این روزها زیاد تکرار می کند.

مشاهدات میدانی گزارشگر «زمانه» نشان می‌دهد بهای برخی اقلام افزایش ۵۰ الی ۱۰۰ درصد افزایش یافته است. همچنین به‌رغم ادعای مسئولین آموزش و پرورش، مدارس دولتی به بهانه کمک به مدرسه، از والدین هزینه تحصیل دریافت می‌کنند.

۱۷ مرداد روز حکومتی «خبرنگار» است؛ فرصتی برای یادآوری نام الهه محمدی‌ و نیلوفر حامدی‌ و بیشمار خبرنگاران و روزنامه‌نگاران دیگری که در برساخته شدن «تقویم مردم» علیه «تقویم رسمی» نقش داشته‌اند.

به باور من مشروطیت و یا دیگر رویدادهای تاریخی را به هیچ دلیلی نمی شود نادیده گرفت زیرا تا انسان بر کره خاکی زندگی می کند نگاه به گذشته های دور و نزدیک و آن چه که بر او گذشته امری ضروری ست.

جمعهء پیش عملیاتی به نام «انتخابات» در ایران به پایان رسید و نتیحه آن هم دیروز به این صورت از جانب ستاد انتخابات وزارت کشور اعلام شد: «هیچ کدام از چهار نامزد این انتخابات نتوانستند نیمی از آرا را به خود اختصاص دهند. مسعود پزشکیان با حدود ۱۰ میلیون ۴۰۰ هزار رای و سعید جلیلی با ۹ میلیون و ۴۰۰ هزار رای به دور دوم راه یافتند».

در این نوشتار، من، بر خلاف هموطنانی که استرداد حمید نوری را به ضرر ایرانیان عنوان کرده‌اند، مایلم که صمیمانه بازگشت این عنصر پلید به ایران را به خدمت ملت بزرگ ایران شادباش بگویم.

این روزها بسیاری از ایرانیان در شهرهای مختلف جهان دارند خودشان را آماده می کنند تا در جشن های مربوط به «روز شیر و خورشید» (۲۶ خرداد -۱۵ جون) شرکت کنند. روزی که همزمان است با زادروز مجیدرضا رهنورد، یکی از جان باختگان «جنبش زن زندگی آزادی» که ماموران حکومتی دست او را که عکسی از شیر و خورشید بر آن خالکوبی شده بود شکستند و سپس اعدام اش کردند.

مقام‌های جمهوری اسلامی پس از جنبش سراسری «زن، زندگی، آزادی» با هدف هراس‌افکنی در جامعه به‌کارگیری مجازات اعدام را به‌شدت افزایش دادند. این گزارش نگاهی دارد به کارزارهای علیه مجازات اعدام، آمارهای روبه‌افزایش و پروپاگاندای جمهوری اسلامی درباره وضعیت زندان‌ها.

این روز‌ها عده‌ای بی خبر و عده‌ای مغرض، از یکسو با این ادعا که «سکولاریسم» روندی رخ داده در تاریخ مغرب زمین است و ربطی به ما (که تاریخ دیگری داشته ایم) ندارد، که اگر داشت در فارسی برایش واژه‌ای داشیم، عَلَم نفی بکار بردن واژهء «سکولاریسم» را بلند کرده‌اند

تا چندی پیش، معمول چنین بود که «چپ‌های ایرانی» از اصطلاح «سکولار دموکراسی» رویگردان بوده و این اصطلاح را متعلق به «جناح راست» (از معتدل گرفته تا افراطی) بدانند

اگر پاسخ ما به این دو پرسش منفی باشد در آن صورت باید پرسید این انتخاباتی که انتخابات نیست چه وزنی دارد که بکوشیم با عدد و رقم ثابت کنیم که تعداد رأی دهندگان در همین دو روز پیش از همیشه کمتر بوده است

مراکز درمانی خصوصی و سازمان تامین اجتماعی بر سر بدهی‌های انباشت‌شده سازمان به این مراکز اختلاف دارند و در نتیجه، بیماران دارای دفترچه تامین اجتماعی که اغلب حداقل دستمزد می‌گیرند از درمان محروم یا خود ناگزیر به پرداخت هزینه آن شده‌اند.

تا آنحا که من تحقیق کرده‌ام، سازمان ملل در هیچ سندی نگفته است که پذیرش وجود «خرده ملت ها» در داخل یک «کشور- ملت» (Nation-State) منافاتی با وجود آن «کشور – ملت» دارد و اظهارات آقای مهتدی، به همین دلیل، نوعی بدعت در کاربرد همان غلط فاحش «ملیت» است

بیشترین تماس‌های سامانه اورژانس اجتماعی، موارد مربوط به کودک آزاری است. با وجود این، نه آمار مشخص و دقیقی از کودک‌آزاری در ایران وجود دارد و نه هیچ نهادی برای رسیدگی به وضعیت کودکان آسیب‌دیده فعالیت جدی می‌کند.

در دعواهای جناحی بین دار و دسته روحانی و رئیسی معمولاً فراموش می‌شود که اصل ماجرا، یعنی سرقت اموال عمومی یک واقعیت مسلم و اثبات شده است. بحث بر سر قیمت فرش‌ها هم نیست. بحث بر سر ابعاد تاراج است.

شروین حاجی‌پور در ترانه «آشغال» با جریانی مقابله می‌کند که ایران را برای «حزب‌اللهی‌ها» می‌خواهد و به یک معنا در پی «خالص‌سازی» جامعه است. این ترانه موفق و اثرگذار را که تلفیقی‌ست از راک و هیپ‌هاپ بررسی کرده‌ایم.

ما چه سلطنت طلب باشیم و چه جمهوری خواه، چه چپ باشیم و چه راست، چه فمنیست به معنای واقعی آن باشیم و چه «فمنیست اسلامی»، اگر به برابری حقوق زن و مرد باور داشته باشیم،

ادغام رشته‌های نظری، نه تنها علوم انسانی را در محاق قرار می‌دهد، بلکه به شکاف طبقاتی در نظام آموزشی دامن می‌زند. تغییرات پی‌درپی ایدئولوژیک است و به دلیل فقدان زیرساخت‌های کافی به نتیجه مطلوب هم نمی‌رسد.

چهار تن از دانش‌آموزانی که خودکشی کردند زن بودند و سه تن از آنها هم‌مدرسه‌ای. یک کارشناس سلامت روان گفته از فروردین تا شهریور ۱۴۰۲ هم ۱۱ دانش‌آموز اقدام به خودکشی کردند.