نویسنده: شکوه میرزادگی

امسال یلدای ما، این پیام آور نور و مهربانی، وقتی می آید که زادگاهش از اشک و اندوه رنجور است. زیباترین و شجاع ترین فرزندان سرزمین اش به دست دیوهایی از اعماق تاریکی بدر آمده به خاک و خون کشیده شده

در تمام این سال هایی که ما در حال از دست دادن همه ی دست آوردهای حقوق بشری خودمان بودیم، و هر روز از «آزادی، عدالت، و صلح» یک قدم دور تر می شدیم، سران اروپا با شکنجه گران ما، با زندانبان ما، با ویرانگران ما، و با قاتلین ما سازش و معامله می کردند، آن سان که شک ندارم بهره ای که از این معاملات برده اند، کمتر از بهره ای نیست که اگر مستعمره ای در قرن نوزدهم بودیم. و این بلایی نیست که تنها سر ما آمده باشد، بسیاری از کشورهای خاورمیانه و کشورهای دیگر نیز چون ما درگیر بی خیالی و سودجویی های  کشورهای اروپایی شده اند.

  آقای رضا اکرمی در نیتجه گیری مطلب اخير خود زهری سخت تلخ را بر جان کسانی ریخته که پرچم شیر و خورشید را حمل می کنند. او می نویسد: «این روزها، نیرویى آن را “پرچم خود کرده است” که بزرگترین تیشه را به ریشه همان انقلاب {مشروطیت} زده است و شیخ نیز با انتقام گرفتن از آن انقلاب به کلى آن را از ماهیت ترقیخواهانه اش تهى کرده است». آقای اکرمی با این سخن نهایی، درست همچون اکبر گنجی، همهء باورمندان یه پرچم شیرو خورشید را همطراز حکومت اسلامی قرار داده است. تا اگر به ناچار چوبی بر رژيم می زند مخالفان جدی آن را نیز بی نصیب نگذاشته باشد.

اخیرا، همزمان با قطع اینترنت در ایران و برخوردها و خشونت های حکومت اسلامی با مردمان بی پناه، سفارت این حکومت در لندن علیه رسانه های «ایران اینترنشنال، بی بی سی فارسی، و من و تو»  به «سازمان نظارت بر شبکه های تصویری» شکایت برده و این رسانه ها را متهم به

هموطنان هوشیار و آزادی خواه ایران، اعتراض های مدنی و به هنگام شما در ارتباط با تصاحب غیرقانونی ثروت های ملی، و دریغ کردن آن ها از شما، که مالکان واقعی آن هستید، برای ما نیز چون دیگر افراد و  نهادهایی که در اپوزیسیون فرهنگی و یا سیاسی حکومت اسلامی قرار دارند، قابل تحسین و ستایش است.

این روزها، به همت یک حقوقدان برجسته ایرانی، نه تنها خواب خوش چهل ساله ی قضات و مسئولین دادگاه های قرون وسطایی حکومت اسلامی آشفته شده است، بلکه دریچه ای روشن به روی مردمان ایران نیز گشوده شد تا بتوانند پس از این صدای خفه شده ی خود را به گوش جهانیان رسانده، و خواستار حقوق خود، و حقوق قربانیان حکومت اسلامی در دادگاه های جهانی باشند.

چهل سال است که به موهبت حکومت اسلامی حاکم بر سرزمین مان، هر چند وقت یک بار مساله ای به نام «چند همسری» در رسانه های فارسی زبان داخل و خارج سر و صدایی بلند به پا می کند.  عده ای با زبان آخوندی و زور که «دستور شرع است و خدا و پیغمبر گفته» به حمایت از آن برمی خیزند، و عده ای با زبانی مثلا «امروزی و منطقی» چندهمسری را

هشتم آبان ماه «ولی تیموری»، معاون گردشگری به خبرنگاران گفت:« قرار است که دولت حریم و ضوابط تازه ای را برای ورود گردشگران به مناطق و محوطه های میراث طبیعی و فرهنگی حفاظت شده مشخص و اعلام کند». (۱) و گزارش هایی که در ارتباط با این ضوابط تازه است، نشان می دهد که تغییرات و ضوابط در ارتباط با ممنوع کردن ورود گردشگران به مناطق حفاظت شده، و عمدتا کویرها خواهد بود (۲) اما کاملا روشن است که این ضوابط و ممنوعیت های تازه هیچ ربطی به حفاظت از زیست بوم، سلامت میراث طبیعی و فرهنگی، و یا امنیت گردشگران ندارد.

پس از ویران کردن های مکرر میراث های تاریخی، به بهانه هایی چون عمران و آبادانی، و بعد از خصوصی سازی بناهای تاریخی و تبدیل آن ها به قهوه خانه های سنتی و هتل، اکنون به میمنت و مبارکی آغاز کار «وزارت میراث فرهنگی و گردشگری» یک قدم بلند دیگر برای نابودی بناهای تاریخی برداشته شد.

قبل از انقلاب اسلامی، کار آیت الله و امام جمعه ها و دیگر اعوان و انصارشان این بود که یا روضه خوانی کنند و اشک مردم را درآورند و یا به مسایل مربوط به نماز و روزه و خمس و ذکات شیعیان در ایران برسند و اگر چه از حق رای زنان، رفتن غیرمسلمان به مجلسین، اصلاحات ارضی و کلا طرح های مدرنی که در کشور پیاده می شد ناراضی بودند و آن ها را غیرشرعی می دانستند اما صدایشان در نمی آمد

دختر آبی، فکر می کنم پنج شش سالی از تو کوچکتر بودم که برای تماشای مسابقات «جام ملت های آسیا»، بین ایران و اسراییل به استادیوم امجدیه(*) رفتم. پدر و برادرم همراه من بودند و مادرم که مسابقات ورزشی را دوست نداشت ترجیح داد که کنار دخترکوچکم بماند. او قبل از خروج از خانه با لبخندی گفت: تورو خدا اونجا دیگر بپر بپر نکنی؟

یکی از تبلیغات موثر مخالفین حکومت شاه که از چند سال قبل از انقلاب در ایران به راه افتاده بود، بزرگ کردن ماجرای کربلا و نقش امام حسین، به عنوان نمادی از «انقلابی گری» بود. در این تبلیغات ماجرای کربلا و کشته شدن امام حسین از چارچوب مذهبی کهن خود، بیرون آمده و ماهیتی کاملا سیاسی و امروزی پیدا کرده بود.

مرکز آموزش عالی میراث فرهنگی، برخلاف بیشتر مدارسی که زیر نظر مستقیم حکومت اداره می شوند به دلیل اساتید متخصص و آشنا به امور آموزشی، از بدو تاسیس توانسته بود کارشناسان ماهری در رشته های باستانشناسی، مردم شناسی، موزه داری، حفاظت و مرمت آثار و اشیای تاریخی، هنرهای سنتی و دستی تربیت کند.

امضای قرارداد شرم آور«آکتائو» در ۲۱ مرداد ۱۳۹۷ از سوی حسن روحانی، رییس جمهور حکومت اسلامی حاکم بر ایران و واگذاری سهم ملت ایران در دریای کاسپین به کشور روسیه ومتحدانش، گام دیگری در به حراج گذاشتن میراث ملی و طبیعی مردمان ایران، به وسیله ی حکومتی ست که ۴۰ سال جز ویرانی و یا بذل و بخشش ثروت های تاریخی و طبیعی ایرانیان کاری نداشته است.

پس از اولتیماتوم «رییس دادگاه انقلاب اسلامی»، مبنی بر این که: «ارسال ویدئو به مسیح علی نژاد جرم است.» انگشت شماری از ایرانیان خارج کشور (از جمله مجریان تلویزیون های بی بی سی و ایران اینترنشنال) به تکاپو افتاده و از مسیح خواسته اند که کمپین چهارشنبه های سفید را رها کرده و به انتشار ویدئوهایی که از ایران می رسد خاتمه دهد. ظاهرا آن ها پخش ویدئو را خطری برای فرستندگان آن دانسته و نگران وضعیت آن ها شده اند!

امروز عیسی کلانتری، رییس سازمان محیط زیست، ادامه کار «مدارس طبیعت» را غیرقانونی خواند و مجوز کلیه مدارس طبیعت را لغو و از ادامه کار آن ها جلوگیری کرد. از سال گذشته تا کنون نیمی از این مدارس به دستور دولت تعطیل شده و اجازه های قبلی برای تاسیس مدارس جدید نیز لغو شده است.

روز گذشته رسانه های داخلی خبر از تخریب یکی از دیوارهای آرامگاه «یعقوب لیث صفاری» دادند.(*) در این خبر گفته می شود تخریب این آرامگاه که در «فهرست میراث ملی ایرانیان» به ثبت رسیده، در حین عملیات مرمت آرامگاه صورت گرفته است.