دسته: یادداشت خبرگاه

از اوضاع میهنم سخت بیمناکم. گویی هر روز از آسمان بلایی می‌رسد تا بر رنج‌ها بیافزاید. تا بیاییم به کرونا عادت کنیم، بی‌آبی گریبانمان را می‌گیرد و هنوز گیج خشک‌سالی هستیم که زمزمهٔ سانسور ِ اینترنت بگوش می‌رسد. خشک‌سالی و فقر و فساد مثل بختک عارض شده‌اند. دیگر اعصابی نمانده. سرزنش این کابوس پیش از همه بر دوشِ حاکمان کشور است. ۴۲ سال است که با تصورات واهی مملکت را به طور سیستماتیک به تباهی کشانده‌اند.

در این دور از مسابقات المپیک، بعد از سوری‌های عضو تیم پناهندگان که تعدادشان ۹ نفر است، ایرانی‌ها با پنج عضو بیشترین سهم را در این تیم دارند که نشان می‌دهد بعد از سوریه‌ی جنگ‌زده تحت دیکتاتوری رژیم بشار اسد، این جمهوری اسلامی است که کشور را درست مانند «فرار مغزها» از نخبگان ورزشی نیز که سرمایه‌های ملّی به شمار می‌روند محروم می‌کند. تیم پناهندگان از سال ۲۰۱۶ و با شرکت در المپیک «ریو» در آرژانتین شکل گرفت. همچنین شمار زیادی از ورزشکاران ایرانی زیر پرچم دیگر کشورها فعالیت می‌کنند و امسال برای نمونه از مغولستان و جمهوری آذربایجان در المپیک حضور یافتند.

در سیزدهمین شب از اعتراض‌ها به بی‌آبی و بی‌برقی، سه‌شنبه شب ۵ مردادماه اعتراض‌ها در شهرهای کرمانشاه، بهارستان، کرج، کردکوی و اصفهان ادامه پیدا کرد. معترضان در اصفهان و بهارستان شعار «خوزستان، اصفهان، اتحاد اتحاد» سر دادند. ۱۳ روز از آغاز اعتراض‌ها از سوی شهروندان عرب خوزستان می‌گذرد.

دادستانی سوئد کیفرخواست حمید نوری متهم به مشارکت در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷ را صادر کرد. حمید نوری ۱۸ آبان ۱۳۹۸ (ن هم نوامبر ۲۰۱۹) به ظن دخالت در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷، به محض ورود به فرودگاه استکهلم بازداشت شد.

منصور قنواتی (مدیرمسئول و سردبیر روزنامه کارون): مطمئن باشید باز هم به مردم خوزستان که فریادشان از ب یآبی و بی برقی در گرمای ۵۵ درجه و ده ها مشکل دیگر درآمده ناجوانمردانه انگ تجزیه طلبی خواهند زد. بی انصاف ها، این مردم که استانشان قطب اول درآمد کشورست اما به این روز سیاه افتاده چگونه باید اعتراض کنند تا انگ تجزیه طلبی نخورند؟

علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی روز جمعه اول امردادماه در سخنانی گفت که «در روزهای اخیر یکی از نگرانی‌های واقعاً دردآور، مسئله آب خوزستان و مشکلات مردم بود.» او گفته که «مردم ناراحتی خود را بروز دادند اما هیچ گله‌ای از آنها نمی‌توان داشت چرا که مسئله آب آن هم در آن آب و هوای گرم خوزستان مسئله کوچکی نیست.» معلوم نیست رهبر جمهوری اسلامی و یا مقامات رژیم چه «گله‌ای» می‌توانستند از مردمی داشته باشند که محیط زیست آنها توسط این نظام در آستانه‌ی نابودی است!

حکومت اسلامی به رهبری ولی مطلقه فقیه شامل کارگزارانی است که تمام تلاش‌شان را به کار می‌گیرند تا بر پایه منویات فقیه خودکامه وظایف محوله را به انجام رسانند. در این میان برخی به رغم تحقیرهایی که از جانب حکومت اسلامی متحمل می‌شوند در خوش خدمتی نسبت به ولی نعمتشان گوی سبقت را از دیگران می‌ربایند.

اعتراضات مردمی در استان خوزستان شامگاه سه شنبه ۲۹ تیر ۱۴۰۰ برای ششمین شب متوالی در بیش از ۱۳ شهر استان ادامه داشت. اعتراضات مردم در شهرستان ایذه با خشونت شدید نیروهای امنیتی و یگان ویژه همراه بود و بر اساس گزارش‌ها دست‌کم سه شهروند کشته شدند. در دیگر شهرهای استان نیز دست‌کم چهار تن در اعتراضات شب گذشته جان باختند.

بند بند خوزستان انگار گره خورده باشد با تشنگی و چالش‌هایی که همه به سوءمدیریت برمی‌گردند؛ یک سال پیش بود که اهالی بخش «غیزانیه» در جنوب غربی اهواز به سال‌ها تنش آبی اعتراض کردند و اعتراض‌شان در نبود مدیریتی واحد و توانمند به بحران بدل شد و حالا در همان ماه‌ها و روزها از سال، اهالی حاشیه رودهای بزرگ خوزستان به ویژه کرخه صدای اعتراض خود را بلند کرده‌اند؛ اعتراضی که این بار پای هیأتی از دولت و قوه قضاییه را به میان کشید تا یکبار دیگر نشان دهد این استان جنوبی در مدیریت منابع آبی ضعف دارد.

انتشار بیانیه دادگستری منهتن در ایالت نیویورک در خصوص توطئه ماموران امنیتی جمهوری اسلامی ایران برای ربودن یک روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر ایرانی در آمریکا، نشان تداوم نظام‌مند سیاست ربایش و به اسارت گرفتن فعالان سیاسی و روزنامه‌نگاران ساکن خارج از مرزهای ایران است.

به مناسبت سومین سالروز درگذشت عباس امیرانتظام، روز یکشنبه ۲۰ تیر، نشستی برای بزرگداشت یاد او، با عنوان «شب امیرانتظام» در شبکه اجتماعی کلاب‌هاوس با حضور همسرش، الهه امیرانتظام و گروهی از چهره‌های سیاسی و روزنامه‌نگاران ایران برگزار شد. اتاق مجازی که در کلاب‌هاوس باز شده بود «کدامین گناه: سالگرد امیرانتظام با دوستانش و کارشناسان» نام داشت.

کارگران پیمانی شاغل در بیش از ۷۰ پروژه نفت و گاز و پالایشگاه‌ها دو هفته است که در اعتراض به دستمزد کم و شرایط کاری سخت اعتصاب کرده‌اند. مسئولان ارشد دولتی در وزارت نفت و نهاد ریاست جمهوری شرکت‌های پیمانکاری را مسئول وضعیت کنونی می‌دانند و از خود سلب مسئولیت می‌کنند. شرکت‌های پیمانکاری از کجا آمده و چگونه بر پروژه‌های نفت و گاز مسلط شده‌اند؟

وقتی صحبت از تفاخر و توجیه پیشرفت‌های کشور است، مقامات ایران و حتی گزارش‌های رسمی وزارت نیرو از ظرفیت بالای ۸۵ هزار مگاواتی تولید برق کشور خبر می‌دهند اما وقتی وارد عرصه عمل می‌شویم، تولید برق کشور طی روزهای جاری به زحمت به ۵۶ هزار مگاوات می‌رسد و کشور با ۱۰ هزار مگاوات کسری مواجه است؛ موضوعی که به قطعی گسترده برق منجر شده است.

مروری بر آمارها نشان می‌دهد که مردم ایران در تور فقر، بیکاری، بیماری، تورم، اختلال روانی و اعتیاد و سوء مدیریت، و هزار درد وبلای دیگر گرفتار شده‌اند. مردمی که استخوان‌هایشان زیر خط فقرو شکاف طبقاتی و تبعیض و تحریم خرد می‌شود و روان شان مبتلای انواع اختلالات می‌شود. مردم ایران غمگین‌ترین مردم جهان هستند. آیا تقاضا برای دگرگون کردن و تغییر بنیادی شرایط فلاکت‌بار کنونی جای شرم دارد یا تقاضا برای تداوم وضع موجود به هر قیمت ممکن؟ آیا اگر بیماری دچار سرطان بدخیم شد می‌توان به بهانه اینکه خواهد مرد از عمل جراحی آن بازایستاد؟

رشد جمعیت میلیونرها در ایران رکورد جهان در سال ۲۰۲۰ را شکست. تعداد میلیونرهای ایرانی در سال ۲۰۲۰ به ۲۵۰ هزار نفر و نرخ رشد مجموع ثروت این افراد نیز در این سال به بیش از ۲۴.۳ درصد رسید. موسسه مطالعاتی کَپ‌جِمِنای (Capgemini) با انتشار گزارش جهانی ثروت در سال ۲۰۲۱ اعلام کرد که جمعیت میلیونرهای جهان در سال گذشته میلادی ۶.۳ درصد و مجموع ثروت آنها نیز ۷.۶ درصد افزایش یافته ولی این رشد در ایران به ترتیب ۲۱.۶ و ۲۴.۳ درصد بوده و به همین دلیل این کشور با جهش سه پله‌ای در رده‌بندی جهانی به رتبه چهاردهم صعود کرده است.

در نوشتار پیشین «۳۰ سال حاکمیت نئولیبرالیسم بر اقتصاد ایران، ریشه ابرچالش‌های امروز کشور» نگارنده کوشش کرد تا عمق و گسترش فزاینده بحران‌ها و نابرابری‌های اجتماعیِ امروز کشور مان را در زمینه‌های گوناگون نشان دهد. گواه آشکار این نابرابری‌های اجتماعی خشونت‌های سه گانه یعنی «خشونت اقتصادی»، «خشونت فرهنگی» و «خشونت سیاسی» است که پیوسته با اجرای سیاست‌ها و تعدیل‌های ساختاری در حال اجرا است.

انتخابات مکانیزمی است که از طریق آن ایده‌ها و برنامه‌های افراد، احزاب و جریان‌ها مورد داوری افکار عمومی قرار می‌گیرد و در نهایت جریانی با رای مردم پیروز می‌شود و جریانی هم با رای مردم شکست می‌خورد. در کشورهای دموکراتیک این امر بدیهی‌تر از آن است که بر سر نتایج آشکار انتخابات تفسیرهای انحرافی و هرمنوتیکی غیرواقع گرایانه به میان کشیده شود تا واژگونه معنایی از نتایج انتخابات ارائه شود؛ اما در ایران گویا نتایج انتخابات حتی اگر در شگفت انگیزترین شکاف میان جریانات شکست خورده و مردم هم قرار بگیرد، باز از اردوگاه اصلاح طلبان سخنان دیگری به گوش می‌رسد.

نتایج اولیه انتخابات ریاست جمهوری اخیر برای همه طیف‌های سیاسی جامعه ایران پیام‌های مهمی داشت که با روشن‌تر شدن جزئیات آمار مشارکت به تفکیک شهرها و استان‌ها می‌توان بیشر و بهتر به تحلیل نتایج این انتخابات پرداخت. روشن است که اولین پیام به نظام و بازوی اجرایی آن شورای نگهبان بود که نتیجه مهندسی شده ترین کمترین میزان مشارکت بود. البته ظاهرا کسانی که چنین انتخاباتی را طراحی کرده بودند انتظار مشارکت بالا نیز نداشتند

جناب خاتمی حضرتعالی بعد از هشت سال با داشتن پشتوانه عظیم مردمی و مجلسی همراه و مطبوعاتی قوی‌تر و جامعه مدنی پویاتر و امیدوارتر چقدر توانستید صحنه را بهم بزنید؟ چرا فکر می‌کنید این بار امکان بر هم زدن صحنه وجود دارد؟ مگر چنین امکانی وجود دارد؟ چه کسی صحنه را علیه جمهوریت چیده است؟ چرا هیچ کدام شهامت بیان یک اسم را ندارید؟ شما که شهامت بیان اسم او را ندارید چگونه می‌خواهید با او در بیفتید و صحنه را به هم بزنید؟ مگر اینکه راست نگویید. که نمی‌گویید.

طر گسترش فزاینده بیابان‌زایی (Desertification) زندگی بیش از یک و نیم میلیارد انسان را تهدید می‌کند. احتمال قحطی و گرسنگی در حال افزایش است و یک سوم سطح زمین در معرض نابودیست. ایران در لیست سه کشور نخست جهان در بیابان‌زایی با عامل انسانی است.