دسته: یادداشت خبرگاه

سرانجام طالبان در ۲۴ مردادماه وارد کابل شد. این شاید بزرگترین تحول ژئوپلیتیک در منطقه ما در دهه اخیر باشد. در این میان گمانهزنیها درباره آینده افغانستان بیشمار است: آیا روسیه، چین و پاكستان، برندگان بزرگ عقبنشینی آمریكا هستند.

ضیاء الحق شمس، استاد دانشگاه در کابل در گفتگو با زمانه از نگرانی‌اش برای آینده اندیشه و فرهنگ در افغانستان طالبان می‌گوید و اکنون را چنین توصیف می‌کند: «ابهام، تاریکی و بیسرنوشتی، ترس و ناامیدی عمیقاً همه جا احساس می‌شود. در و دیوار خاموش شده اند. روزی است که انتظار آن نمی‌رفت.»

تسلط نیروهای اصول گرای مسلمان موسوم به طالبان (یا، به زبان حوزهء علمیهء قم، «طلبه»‌های اسلامی) بر سرزمین شوربخت افغانستان (به دلایلی که فعلاً جای بحث آن در این مقاله نیست) برای ما ایرانیان (و نه حکومت مسلط بر ایران، که حکایت دیگری دارد) دارای عواقب و جوانبی است که لازم است هرچه زودتر به آنها توجه کرده و در مورد آنها اندیشید.

 بر اساس خبر بخش فارسی يورونیوز، «روز چهارشنبه ۱۱ اگوست صفحه سفارت روسیه در تهران در حساب توییتری خود تصویری از دیدار لوان جاگاریان، سفیر این کشور در ایران، با سفیر جدید بریتانیا در تهران، سایمون شرکلیف، منتشر کرد که یادآور تصویر تاریخی دیدار روسای جمهوری سه کشور بریتانیا، ایالات متحده و روسیه در تهران و در اوج جنگ جهانی دوم بود

آقای ظریف، این جنایاتی که با تیکه و کنایه به یاد آن دسته از مقصران وضع موجود میآوری زندگی میلیونها ایرانی را به جهنم تبدیل کرده و شما هم با سکوتت در این وضع تقصیر کارید!
آقای ظریف، ژست منجی و مظلوم برای مردم ایران نگیرید که با سکوت، مماشات و ماستمالیهایت بیشتر از اربابانت مقصر وضع موجود نباشی، کمتر نیستی! فقط تفاوت شما با سایر افراد مدل ریش و خندههای مصنوعیات است.

همه شما که اخبار عمومی (مانند این گزارش رسانه «مرجع» BBC) را دنبال می‌کنید اکنون داستانی در ذهن‌تان دارید که خلاصه اش این است: چند روز پیش (۳ اوت ۲۰۲۱) چند مهاجم (که به ادعای خدمه کشتی ایرانی بودند) به کشتی «آسفالت پرنسس» در آب‌های بین المللی در مجاورت عمان هجوم آوردند، به این قصد که آن را (کما فی السابق) به ایران ببرند تا دوباره باج‌گیری کنند. ولی به دلایلی (ادعا می‌شود چون خدمه موتور کشتی را از کارانداخته اند) موفق نمی شوند و با رسیدن نیروهای بین المللی (ادعا می‌شود ناوهای آمریکایی) دست از پا درازتر مجبور به فرار می شوند

در شرایط کنونی همه کسانی که خواهان دموکراسی یا برقراری قوائد رقابت آزاد نیروها یا احزاب سیاسی هستند می‌بایست مبارزه و رقابت‌های سیاسی مبتنی بر تفاوت در دیدگاهای اقتصادی خود را کنار بگذارند و متحدا برای بازتر شدن فضای سیاسی کشور یا تحول خواهی و نهایتا عقب راندن استبداد، فعالیت کنند. اگر کار امروز را نباید به فردا محول کرد، کار فردا را نیز نباید امروز در دستور قرار داد. بنابراین همه نیروهای سیاسی که بر دموکراسی خواهی و مبارزات غیرخشونت آمیز و تمامیت ارضی کشور توافق دارند، می‌توانند متحد و هم جبهه عمل کنند.

حزب سکولار دموکرات ایرانیان باور دارد یکی از شروط پیروزی علیه حکومت اسلامی که رو در روی ملت ایران ایستاده و کشور را به مرز نابودی کشانده است، داشتن تشکیلاتی منظم برای افزایش هماهنگی میان نیروهای اپوزیسیون سکولار دموکرات است. حزب سکولار دموکرات ایرانیان به همراهی ۱۲ گروه و سازمان سیاسی دیگر که در جهت برآوردن این نیاز با هم همکاری می‌کنند در بیانیه‌ای به این موضوع اشاره کرده‌ و خبر از افزایش سرعت تلاش‌های خود داده‌‌اند.

از اوضاع میهنم سخت بیمناکم. گویی هر روز از آسمان بلایی می‌رسد تا بر رنج‌ها بیافزاید. تا بیاییم به کرونا عادت کنیم، بی‌آبی گریبانمان را می‌گیرد و هنوز گیج خشک‌سالی هستیم که زمزمهٔ سانسور ِ اینترنت بگوش می‌رسد. خشک‌سالی و فقر و فساد مثل بختک عارض شده‌اند. دیگر اعصابی نمانده. سرزنش این کابوس پیش از همه بر دوشِ حاکمان کشور است. ۴۲ سال است که با تصورات واهی مملکت را به طور سیستماتیک به تباهی کشانده‌اند.

در این دور از مسابقات المپیک، بعد از سوری‌های عضو تیم پناهندگان که تعدادشان ۹ نفر است، ایرانی‌ها با پنج عضو بیشترین سهم را در این تیم دارند که نشان می‌دهد بعد از سوریه‌ی جنگ‌زده تحت دیکتاتوری رژیم بشار اسد، این جمهوری اسلامی است که کشور را درست مانند «فرار مغزها» از نخبگان ورزشی نیز که سرمایه‌های ملّی به شمار می‌روند محروم می‌کند. تیم پناهندگان از سال ۲۰۱۶ و با شرکت در المپیک «ریو» در آرژانتین شکل گرفت. همچنین شمار زیادی از ورزشکاران ایرانی زیر پرچم دیگر کشورها فعالیت می‌کنند و امسال برای نمونه از مغولستان و جمهوری آذربایجان در المپیک حضور یافتند.

در سیزدهمین شب از اعتراض‌ها به بی‌آبی و بی‌برقی، سه‌شنبه شب ۵ مردادماه اعتراض‌ها در شهرهای کرمانشاه، بهارستان، کرج، کردکوی و اصفهان ادامه پیدا کرد. معترضان در اصفهان و بهارستان شعار «خوزستان، اصفهان، اتحاد اتحاد» سر دادند. ۱۳ روز از آغاز اعتراض‌ها از سوی شهروندان عرب خوزستان می‌گذرد.

دادستانی سوئد کیفرخواست حمید نوری متهم به مشارکت در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷ را صادر کرد. حمید نوری ۱۸ آبان ۱۳۹۸ (ن هم نوامبر ۲۰۱۹) به ظن دخالت در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷، به محض ورود به فرودگاه استکهلم بازداشت شد.

منصور قنواتی (مدیرمسئول و سردبیر روزنامه کارون): مطمئن باشید باز هم به مردم خوزستان که فریادشان از ب یآبی و بی برقی در گرمای ۵۵ درجه و ده ها مشکل دیگر درآمده ناجوانمردانه انگ تجزیه طلبی خواهند زد. بی انصاف ها، این مردم که استانشان قطب اول درآمد کشورست اما به این روز سیاه افتاده چگونه باید اعتراض کنند تا انگ تجزیه طلبی نخورند؟

علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی روز جمعه اول امردادماه در سخنانی گفت که «در روزهای اخیر یکی از نگرانی‌های واقعاً دردآور، مسئله آب خوزستان و مشکلات مردم بود.» او گفته که «مردم ناراحتی خود را بروز دادند اما هیچ گله‌ای از آنها نمی‌توان داشت چرا که مسئله آب آن هم در آن آب و هوای گرم خوزستان مسئله کوچکی نیست.» معلوم نیست رهبر جمهوری اسلامی و یا مقامات رژیم چه «گله‌ای» می‌توانستند از مردمی داشته باشند که محیط زیست آنها توسط این نظام در آستانه‌ی نابودی است!

حکومت اسلامی به رهبری ولی مطلقه فقیه شامل کارگزارانی است که تمام تلاش‌شان را به کار می‌گیرند تا بر پایه منویات فقیه خودکامه وظایف محوله را به انجام رسانند. در این میان برخی به رغم تحقیرهایی که از جانب حکومت اسلامی متحمل می‌شوند در خوش خدمتی نسبت به ولی نعمتشان گوی سبقت را از دیگران می‌ربایند.

اعتراضات مردمی در استان خوزستان شامگاه سه شنبه ۲۹ تیر ۱۴۰۰ برای ششمین شب متوالی در بیش از ۱۳ شهر استان ادامه داشت. اعتراضات مردم در شهرستان ایذه با خشونت شدید نیروهای امنیتی و یگان ویژه همراه بود و بر اساس گزارش‌ها دست‌کم سه شهروند کشته شدند. در دیگر شهرهای استان نیز دست‌کم چهار تن در اعتراضات شب گذشته جان باختند.

بند بند خوزستان انگار گره خورده باشد با تشنگی و چالش‌هایی که همه به سوءمدیریت برمی‌گردند؛ یک سال پیش بود که اهالی بخش «غیزانیه» در جنوب غربی اهواز به سال‌ها تنش آبی اعتراض کردند و اعتراض‌شان در نبود مدیریتی واحد و توانمند به بحران بدل شد و حالا در همان ماه‌ها و روزها از سال، اهالی حاشیه رودهای بزرگ خوزستان به ویژه کرخه صدای اعتراض خود را بلند کرده‌اند؛ اعتراضی که این بار پای هیأتی از دولت و قوه قضاییه را به میان کشید تا یکبار دیگر نشان دهد این استان جنوبی در مدیریت منابع آبی ضعف دارد.

انتشار بیانیه دادگستری منهتن در ایالت نیویورک در خصوص توطئه ماموران امنیتی جمهوری اسلامی ایران برای ربودن یک روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر ایرانی در آمریکا، نشان تداوم نظام‌مند سیاست ربایش و به اسارت گرفتن فعالان سیاسی و روزنامه‌نگاران ساکن خارج از مرزهای ایران است.

به مناسبت سومین سالروز درگذشت عباس امیرانتظام، روز یکشنبه ۲۰ تیر، نشستی برای بزرگداشت یاد او، با عنوان «شب امیرانتظام» در شبکه اجتماعی کلاب‌هاوس با حضور همسرش، الهه امیرانتظام و گروهی از چهره‌های سیاسی و روزنامه‌نگاران ایران برگزار شد. اتاق مجازی که در کلاب‌هاوس باز شده بود «کدامین گناه: سالگرد امیرانتظام با دوستانش و کارشناسان» نام داشت.

کارگران پیمانی شاغل در بیش از ۷۰ پروژه نفت و گاز و پالایشگاه‌ها دو هفته است که در اعتراض به دستمزد کم و شرایط کاری سخت اعتصاب کرده‌اند. مسئولان ارشد دولتی در وزارت نفت و نهاد ریاست جمهوری شرکت‌های پیمانکاری را مسئول وضعیت کنونی می‌دانند و از خود سلب مسئولیت می‌کنند. شرکت‌های پیمانکاری از کجا آمده و چگونه بر پروژه‌های نفت و گاز مسلط شده‌اند؟