برچسب: قتل های زنجیره ای

مراسم یادبود پروانه و داریوش فروهر در سالگرد قتل فجیع آنها (اول آذر ۱۳۷۷) در تهران و در منزل فروهرها در تهران برگزار شد. این مراسم به دلیل شرایط پاندمی کرونا به صورت محدود و در حیاط منزل فروهرها برگزار شد.

سینمای امنیتی طی سی‌سال گذشته سه حوزه شهری و اجتماعی، جنگ، انقلاب و ساواک را در دوره‌های مختلف دست‌مایه ساخت فیلم‌هایی قرار داده که عمدتاً با سفارش وزارت اطلاعات حکومت اسلامی تولید شده‌اند.

ترور محسن فخری‌زاده دانشمند هسته‌ای و چهره استراتژیک و راهبردی جمهوری اسلامی ایران یک بار دیگر گمانه زنی‌هایی در ارتباط با وجود حفره اطلاعاتی – امنیتی و یا نفوذ عوامل غیرخودی در دستگاه اطلاعاتی و امنیتی کشور بر سر زبان‌ها انداخته است. بحث نفوذ عناصر بیگانه در دستگاه اطلاعاتی و امنیتی کشور دامنه‌ای طولانی دارد که می‌توان بزرگترین نقطه عطف آن را ماجرای قتل‌های زنجیرهای و انهدام باند تبه کار سعید امامی دانست.

۱۲ آذر ۱۳۷۷: ۲۲ سال پيش در چنين روزی محمد مختاری در تهران كشته شد. می‌گفت: “نوآوری تحقق شكلی از آينده در اكنون است”.

«بابا دیگر پذیرفته بود که دارد می‌میرد. چشم‌هایش را بسته بوده و با انگشت خونی داشته یک چیزی می‌نوشته. اما چشم‌های کارون از حدقه زده بود بیرون و داشت بابا را نگاه می‌کرد. می‌شد ترس را در صورتش دید. دهانش پر از خون بود.»

اول آذرماه، سالروز کشته شدن پروانه و داریوش فروهر، رهبران حزب ملت ایران، است. قتل‌هایی که با ادامه یافتن و کشته شدن محمدجعفر پوینده و محمد مختاری، دو عضو کانون نویسندگان ایران، در روزنامه‌های اصلاح‌طلب سال ۱۳۷۷ لقب قتل‌های زنجیر‌ه‌ای به خود گرفتند.

هر سال در این روزها آماده سفر به تهران می‌شدم تا در یکم آذرماه، روز قتل پدر و مادرم، یاد آن دو را در خانه و قتلگاه‌شان گرامی بدارم.

۲۵ سال پیش در چنین روزی احمد میرعلائی نویسنده، مترجم و عضو کانون نویسندگان ایران را مزدوران تباهی جان و جهان ربودند.

غلامرضا منصوری، تنها چند روز پس از آن که عنوان کرد برای رسیدگی به اتهاماتش به ایران بازخواهد گشت، براثر سقوط از ارتفاع در رومانی درگذشت.