نویسنده: خبرگاه

هر ساله با شروع محرم مساجد تاریخی چند صد ساله سرزمین مان در شهرهای مختلف ایران، مورد هجوم جاهلانه مسئولینی قرار می گیرد که کمترین درکی از اهمیت میراث فرهنگی و تاریخی سرزمین مان ندارند. آن ها برای برپا ساختن مراسمی که بیش از آن که مراسمی مذهبی باشد، مراسمی سیاسی ست، در و دیوار مساجد مهم تاریخی را که برخی شان در فهرست میراث فرهنگی جهانی به ثبت رسیده اند با میخ و داربست و رنگ آمیزی ها و نصب بلندگوهای بد هیبت تخریب می کنند.

این پرسشی است که بار دیگر در محافل سیاسی تهران مطرح شده است. جرقه این بحث یادداشت کوتاه از علی مطهری، نایب رئیس مجلس شورای اسلامی زده شد.مطهری بحران تازه بر سر کشمیر را بهانه قرار داده است تا از بی تفاوتی جمهوری اسلامی در این زمینه گله کند. او می‌نویسد:«متاسفانه سیاست خارجی کشور ما به موضوع همبستگی و برادری اسلامی توجه  کافی ندارد».توجه کافی؟

رژیم ایران قصد دارد بخشی از توانایی اتمی خود را، که بر اساس توافق هسته‌ای «برجام» از بین برده است، بازیابی کرده و دیپلمات‌های خود را با برگ برنده توانایی هسته‌ای راهی مذاکرات احتمالی با آمریکا کند. ملاها چاره‌ای جز مذاکره ندارند. اگر مذاکره نکنند اقتصاد ایران در سال آیندهء خورشیدی چنان دچار فروپاشی خواهد شد که طی سال‌ها نتوان آن را بازسازی کرد.

طی روزهای گذشته چندين شاهد عينی از نقل و انتقال تجهیزات سنگین مربوط به پرتاپ ماهوارهء «ناهید ۲» به سمت پایانهء پرتاپ موشک در مسیر سمنان خبر داده اند. این نقل و انتفال ها با تدابیر شدید امنیتی و پوششی، زیر نظر حفاظت اطلاعات وزارت دفاع و همکاری بسیار نزدیک سازمان اطلاعات سپاه، در حال انجام اند. براستی هدف رژیم اسلامی در اجرای پرتاپ ماهوارهء ناهید ۲ چسیت؟

بعنوان بخش ایرانی هوادار ارزش ها و بنیادهای نظریهء « سکولار دموکراسی»، که حکومت های کشورهای شما بیش از ٣٠٠ سال است که بر همان بنیاد ساخته و پرداخته شده اند، با سرآمد گرامداشت سخن را رو به شما داشته و نگاه تان را به نکات زیر جلب می کنیم:

جمهوری اسلامی در نتیجه تحریم‌های اقتصادی آمریکا که البته هزینه‌ای هم برای کاخ سفید ندارد، زیر فشارهای سنگین و بی‌سابقه، از نفس افتاده است. به همین دلیل است که خامنه‌ای، با وجود سرسختی و تفاخر بسیارش، آماده انجام هر آنچیزی است که به او دیکته می‌شود به شرط آنکه حداقلی از آبرویش حفظ شود.

درست مقارن با ایام انقلاب مشروطه، میرزا محمدعلی‌خان فروغی، گه در آن هنگام ناظم و معلم مدرسه‌ی علوم سیاسی بود برای تدریس در آن مدرسه رساله ای نوشت که نمایانگر بلوغ اندیشه‌ء قانونگرایی صدر مشروطه است. او در اين رساله در باب «سلطنت ملی» می‌نویسد: «سابق بر این مردم تصور می‌کردند که یک نفر یا یک جماعت باید صاحب اختیار مطلق عموم ناس باشد و امور ایشان را هرطور می‌خواهد و مصلحت می‌داند، اداره کند و مردم حق ندارند در اداره امور خودشان مداخله و چون و چرا نمایند… [اما] سلطنت متعلق به ملت است و بس!»