دسته: یادداشت خبرگاه

در صفحه ۷۶ از سالنامه آماری کشور که سال ۹۶ منتشر شد و آخرین آمار آن مربوط به سال ۹۵ است با یک جدول (۳۱-۳) روبه‌رو می‌شوید. در این جدول، جمعیت ۱۰ساله و بیشتر از آن بر حسب سن، جنس و وضع زناشویی در نقاط شهری و روستایی معرفی شده‌اند. بر اساس این جدول، ۱۷ هزار و ۱۲۲ دختر ۱۰ساله در سال ۹۵ ازدواج کرده‌اند.

در سال جديد جهانی امکان مطرح بودن و مطرح شدن کدام چهره ها زياد است؟ کدام چهره در کدام جای جهان مورد توجه خواهد بود؟ اين گزارش مختصری است که سايت بی.بی.سی در اين مورد تهيه کرده و ما آن را در آغاز سال نوی جهانی بازنشر می دهيم.

سکولاریسم یا در ایتالیایی لایچیتا چیزی بیرون از شناخت فراگیر سیاسی و حقوقی جاری نیست: «جدایی نهادهای مذهبی از نهاد حکومت». اما در کشور مذهبی ایتالیا که پایتخت کاتولیسیسم جهان است، دو نهاد سیاسی حکومت سکولار و نهاد مذهبی کلیسای قدرتمند کاتولیک، در کجا به هم می‌رسند؟ جدایی این دو نهاد، تا چه اندازه ‌آن‌ها از هم مستقل نموده و بروز آن چگونه است؟

به خون پاک به ناحق ریخته مظلومان کشته و مجروح شده سوگند یاد می‌کنم تا لحظه دم فروبستن ابدی از گفتن حق و از فریاد بر سر ظالم و حمایت از عدالت جویان و آزادیخواهان و تحقق صلح پایدار دست برنخواهم داشت. جمهوری اسلامی ایران هر آنچه را داشتم از من ربود و غارت کرده است اما قلب در سینه‌ام به یغمای مردان قدرت پرست طالم در نخواهد آمد و با فریاد مادران جگرسوخته و مردان آزادیخواه و جوانان پرشور سرزمینم خواهد تپید و فریادم را قدرت خواهد بخشید.

هشت زندانی سیاسی زن که در همبستگی با قربانیان اعتراضات آبان ماه در زندان اوین دست به تحصن زده اند، از سوی مسئولان زندان، ممنوع الملاقات شده و تماس های تلفنی شان قطع شده است. معصومه نعمتی، مادر آتنا دائمی در مصاحبه با کمپین گفته است که روز یکشنبه در مراجعه خانواده آتنا دائمی برای ملاقات کابینی به آنها گفته شده که تا سه هفته ممنوع الملاقات هستند.

مطابق تحقیقات روان شناختی و جامعه شناختی، انسان در میان ناهنجاری ها و آزارهای روانی، بیش از هر چیز، نسبت به نابربری و ناعدالتی واکنش نشان می دهد. و این بدان مفهوم است که جامعهء ایران، در قحطی عدالت و آزادی و همچنین وجود خفقان و سرکوب از سوی حاکمیت، گزیری جز دچار آمدن به بیماری های روانی و افسردگی ندارد.

محمدجواد لاریجانی، دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضاییه سه‌شنبه ۲۶ آذر در حاشیه دیدار با سفیران خارجی مقیم تهران با توسل به دروغ و تحریف ادعا کرد ۸۵ درصد از کشته‌شدگان اعتراضات آبان «نیروهای انتظامی» یا کسانی بوده‌اند که «درحال دفاع از منازل خود دربرابر آشوب‌گران» کشته‌شده‌اند. او ۱۵ درصد از کشته‌شدگان را نیز «نیروهای تروریستی» خواند.

شرکت در انتخابات آتی عملا به معنای تائید همه‌جانبه رژیم در جنگ‌افروزی و ماجراجویی ‏است و حکومت با این اقدام مردم، در تصمیمات خود جسورتر و گستاخ‌تر می‌شود. دراین صورت اگر جنگی صورت ‏بگیرد عملا دست رای‌دهندگان در خون هم‌وطنان خود رنگین خواهد شد.‏ بنابر این عدم مشارکت مردم در انتخابات شاید حکومت را وادار به عقب‌نشینی نکند اما لااقل نشان خواهد داد که مردم به ‏طور جدی با تصمیمات حکومت مرزبندی کرده‌اند.

در این راه از یک سو نیاز به رهبرانی است که این گفتمان را می‌شناسند و می‌خواهند و می‌توانند آن را به پیش ببرند. از سوی دیگر نیاز به پیروانی است که آگاهانه، بخواهند که در عملیاتی به گستردگی کشور ایران همراه و هم‌پا باشند. بدانند که چه می‌خواهند و چگونه می‌خواهند، همچنین کدام نامداران توانایی رساندن آن‌ها به آماج را دارند و این پیروی تا کجا ادامه می یابد و در کجا پایان می‌پذیرد.

در روزهای گذشته، معاون پژوهشی سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی از بومی‌سازی (اسلامی‌سازی) علوم صحبت کرد و گفت: «یک کتاب درسی هم می‌تواند ابزار استعمار باشد. وقتی شما کتاب درسی را از یک کشور دیگر انتخاب و ترجمه می‌کنید، در حقیقت محتوای فرهنگی از آن کشور می‌آورید.»

پرسش این است که آیا گناه این کار به گردن مدافعان حق مشارکت سیاسی زنان است؟ آیا زنانی که دوش به دوش مردان معترض و گاه در هیبت پیشرو آماج گلوله قدرتمدارانی چون خانم لیلا واثقی شدند، اگر شرایطی متمدنانه و دموکراتیک حاکم بود نمی‌بایست در مدیریت و اداره امور کشورخویش ایفای نقش می‌کردند؟

در تمام این سال هایی که ما در حال از دست دادن همه ی دست آوردهای حقوق بشری خودمان بودیم، و هر روز از «آزادی، عدالت، و صلح» یک قدم دور تر می شدیم، سران اروپا با شکنجه گران ما، با زندانبان ما، با ویرانگران ما، و با قاتلین ما سازش و معامله می کردند، آن سان که شک ندارم بهره ای که از این معاملات برده اند، کمتر از بهره ای نیست که اگر مستعمره ای در قرن نوزدهم بودیم. و این بلایی نیست که تنها سر ما آمده باشد، بسیاری از کشورهای خاورمیانه و کشورهای دیگر نیز چون ما درگیر بی خیالی و سودجویی های  کشورهای اروپایی شده اند.

مسئولین ایرانی هر بار که اعتراضات در ایران روی می دهد به سرکوب آن متوسل می شوند. این کار ممکن است در مواردی مؤثر واقع شود ولی همیشه و در همۀ موارد مؤثر نشده و احتمال آن می رود که اعتراضات در ایران به انقلاب دیگری در این کشور تبدیل شود؛ انقلابی که کسی نمی داند کجا متوقف خواهد شد!

معترضان در زبان نظام «اشرار» بوده‌اند و کشته ‌شدگان گویا از چشمیِ دوربین دوبینانه‌ی خیر و شرِ نظام سمت «شر» ایستاده‌ بودند که خون‌شان مباح شده. هرگونه اعتراض به تصمیماتی که همه‌ی ارکان زندگی شهروندان را مرتعش می‌کند، پیشاپیش در رده‌ی شرارت طبقه ‌بندی شده است… کشته ‌شدگان اما همه‌ دختر یا پسرِ کسی بوده‌اند و بعضاً همسر، پدر یا مادری.

روز شنبه نهم آذر، جمعی از هنرمندان سرشناس ایرانی، از سوی شورای عالی فضای مجازی و امنیت ملی، اجازه یافته اند تا پس از گذشت حدود دو هفته از اعتراضات سراسری آبان ماه امسال، بالاخره بیانیه‌ای در انتقاد به سرکوب و خشونت علیه معترضان ناآرامی‌های چند هفته گذشته در فضای مجازی منتشر کنند!

اگر می‌خواهیم کاری برای دگرگونی اجتماعی انجام دهیم، باز هم باید با همان روش‌های رفتار جمعی به پیش برویم. خیزش‌های گسترده مردم ایران در سال‌های گذشته و خیزش خونین آبان ۹۸، زنگ‌ها را با طنین هرچه بیشتر به صدا درآورده است که ما در زمینه‌ی یک جنبش اجتماعی ملی هستیم.
جنبش اجتماعی در درون خود دارای نظم و آماج است و روش‌ها و کرانمندی آن را می‌شناسد.

  آقای رضا اکرمی در نیتجه گیری مطلب اخير خود زهری سخت تلخ را بر جان کسانی ریخته که پرچم شیر و خورشید را حمل می کنند. او می نویسد: «این روزها، نیرویى آن را “پرچم خود کرده است” که بزرگترین تیشه را به ریشه همان انقلاب {مشروطیت} زده است و شیخ نیز با انتقام گرفتن از آن انقلاب به کلى آن را از ماهیت ترقیخواهانه اش تهى کرده است». آقای اکرمی با این سخن نهایی، درست همچون اکبر گنجی، همهء باورمندان یه پرچم شیرو خورشید را همطراز حکومت اسلامی قرار داده است. تا اگر به ناچار چوبی بر رژيم می زند مخالفان جدی آن را نیز بی نصیب نگذاشته باشد.

شواهدی بسیار از موارد تاریخی دست داشتن حکومت در ایجاد آشوب و نسبت دادن آن به مردم وجود دارد. اکنون این راز توسط برخی از ارگان های دولتی و در جریان تصفیه حساب های جناحی خود بر ملا شده است. این رازها همچنین، بر اساس اعترافات برخی از دست اندرکاران سابق که یا خود حکومت را ترک کرده اند و یا به دلایل مختلف از حاکمیت به بیرون پرتاب شده اند، روشن شده است.

اکثراً نتيجهء استقلال و هویت اجتماعی زنان را دانش و مهارت هائی که در جریان زندگی شغلی خود فرا می‌گیرند تثبیت می کند. اما، در عين حال، اينکه اینگونه هویت يابی ها چگونه در ارتباط با قوانین‌ کشور خود واقع می‌شوند و نيز نقشی که قوانین جاری بر هویت زنان می گذارند را نباید فراموش کرد.

در پی دو هفتهء خونبار، و به دستور سران حکومتی، بیش از ۱۵۰ نفر از افراد زير فقر جامعه در سینهء خاک خفته اند. آنها که شعار داده بودند: «نه شورش نه غوغا، فقط حق فقرا»، طبق تعریف سران حکومتی، مجرمان و اخلال گران و تخریب گران و توطئه گران و اشرار اجاره ای معرفی شده اند؛ و آنچه در پی می خوانید جملات یکی از همان معترضان است که از این پس ناگزیر به تحمل افزایش قیمت کمرشکن بنزین و اجاره مسکن و خوراک و پوشاک و خدمات خواهد بود…