دسته: یادداشت خبرگاه

در روزهاي اخير، اعتراض هاي مردمي در عراق روندي اندوهبار يافته و با سرکوب خشن پليس و کشتارهاي هدفمند روبرو شده است. اين کشور، که از پيش، بر اثر زورآزمايي بين تهران و واشنگتن، دستخوش بي ثباتي بوده، وارد دوراني تيره با تظاهرات کساني شده که بي ترديد ايران را مسبب نابساماني هاي خود مي دانند و دولتي دارند که غيرمحبوب و درخطر فروپاشي است.

ترس خامنه‌ای و واكنش از روی وحشت اش که بدان خاطر علناً دستور کشتار می‌دهد از آنجاست که می‌داند مردم ایران فهمیده‌اند در «باطن ذات» او و اطرافیان اش چه می‌گذرد و از همین روست که تلاشی هم برای پنهان کردن اش نمی‌کند.

تماشاگری دوام ندارد. هیچ زایشی در آن  نیست. ملال آور و کسالت بار است. خوب اگر نگاه کنی، کسانی بر خاسته‌اند، صندلی‌ها را ترک کرده‌اند. بیرون سالن تماشا، بگومگوهای آرامی در جریان است. به نظر دوران تازه‌ای در راه است. آنها از چیزی فاصله می‌گیرند که همه دوران‌های گذشته را به هم پیوند می‌داد: کانونی بودن مردان چپ و راست نظام سیاسی.

کمپین مخالفان انتقال آب خزر به کویر” با اشاره به “بحران آلودگی شدید” این “پهنه آبی بسته” تصریح کرده است که دریای خزر “تحمل هیچگونه دستکاری را ندارد”. این کمپین از مدعی العموم درخواست کرده است “از طرف مردم ایران به ویژه مردم شمال ایران، هر چه سریع‌تر” علیه رضا اردکانیان، وزیر نیرو و عیسی کلانتری، رئیس سازمان محیط زیست کشور “اعلام جرم” کند. انجمن جنگل‌بانی ایران نیز خواستار توقف فوری این طرح و مداخله سازمان بازرسی کل کشور برای رسیدگی به این پرونده شده است.

هنگامی که من این درودها را بر انقلاب لبنان می نویسم، بر روی صفحۀ تلویزیون یورش حزب ارتجاعی ولایت فقیه (حزب الله) بر تظاهر کنندگان در میدان «ریاض الصلح» بیروت را می بینم که، به دنبال سخنرانی رهبرش (حسن نصر الله، ملقب به سرناچی کوتوله)، صدها نفر از لباس شخصی های موتور سوار حزب ولایت فقیه تظاهر کنندگان را مورد حمله قرار می دهند و ارتش در دفاع از تظاهر کنندگان وارد عمل می شود و آنها، بعد از این حمله، مثل خفاشان شب، از خیابان های شهر بیرون می روند و عقب نشینی می کنند…

هفتم آبانی ديگر، سالگشت صدور منشور کورش بزرگ، از راه رسيده است. راه مردمان را بر پاسارگاد – آرامگاه پدر ايرانيان – بسته اند. اما پيام سکولار کورش بر آسمان ايران می چرخد و لرزه بر اندام اشغالگران اسلاميست حکومت ايران می اندازد.

هنگامی که می‌بینیم بسیاری از ایرانیانی که پیش‌تر مذهبی بوده‌اند، و انجام ندادن کارهای غیراخلاقی برایشان به دلیل مذهب‌شان بوده، اکنون چه کارها که نمی‌کنند و چگونه در پی آن، در روز روشن، کارشان را برای خود و اطرافیان شان توجیه می‌کنند، تازه به عمق فاجعه‌ای که حکومت اسلامی در حق ایران و ایرانی کرده پی می‌بریم.

دولت آمریکا با ناامیدی از ساختار مالی اینستکس که قرار بود اروپایی‌ها به راه بیاندازند و آیین‌نامه و اعتبار آن را روشن کنند، خود دست به کار شده است و با اعلام تعهد به جریان مداوم کمک‌های انسان‌دوستانه به مردم ایران، این رهنمود را پیش روی بازرگانان نهاده است تا بدون نگرانی از خطر رد شدن از تحریم‌های آمریکا، به بازرگانی انسان‌دوستانه خود با ایران ادامه دهند. آنگونه که در بیانیه‌ی خزانه‌داری آمریکا آمده است، بنیاد نگرانی‌ها، فریبکاری مالی گردانندگان حکومت اسلامی در ایران است.

اين يک مقاله قديمی است که هنوز حرف اکنون ما را می زند. پس در خبرگاه هم آن را بجای «يادداشت روز» می توان منتشر کرد. خانم بقراط نوشته است: «صحبت در این نوشته کوتاه بر سر رد و بدل اطلاعات شخصی و خصوصی نیست که بررسی عمیق روانشناسی و روانکاوی فردی و اجتماعی نیز می‌طلبد بلکه بر سر «اخبار و اطلاعات» در مفهوم عمومی و اجتماعی آن است…

اين انجمن با انتشار نامه‌ای خواستار بازگرداندن امید و آرامش به این هنر شده و با مطلع «تئاتر ایران به مرحله‌ای بحرانی وارد شده است»، مطالب این نامه را «نه سیاه‌نمایی که هشداری بی‌واسطه و از سر دلسوزی» خوانده و عنوان کرده است که: «فارغ از آن که این بحران در سال‌های گذشته یا شرایط عمومی کشور ریشه دارد یا پدیده‌ای متاخر و حاصل تحولات چند سال اخیر‌ باشد، این بحران در سال‌های اخیر اوج گرفته است.».

امسال گرامیداشت روز جهانی امحای فقر بر این تمرکز دارد که «با هم برای توانمندسازی کودکان، خانواده و جوامع آنان اقدام کنیم. این روز با سی‌امین سالگرد تصویب کنوانسیون حقوق کودک ملل متحد مصادف شده است.

حذف زبان انگليسی در مدارس، صرف نظر از این واقعيت که زبان انگلیسی زبان مشترک و علمی دنیای امروزی است، نه – آنچنان که خامنه ای می‌گوید – برای «مقابله با دشمن» که برای به وجود آوردن منبع درآمد ديگری برای خیل بسیار عاشقان ولایت خواهد شد.

بی‌شک انتظار نمی‌رفت سفیر جمهوری اسلامی در لندن، ارتش سایبری رژیم ولایی و یا آقای عطاالله مهاجرانی از تشکیل این شورا استقبال کنند. اما جای تآسف اینجاست که برخورد برخی از مخالفان با اسناد و افراد تشکیل دهنده این شورا فاصله زیادی با واکنش کارگزاران و هواداران نظام اسلامی نداشت.

روح الله زم و امثال او بخوبی نشان داده اند که در باغ وحش آخوندهای شیعه، در بهترین حالت، ارزش و کاربردی بیش از یک «مرغ» ندارند؛ مرغی که آخوند و دستگاه اش، تخم اش را خاگینه، فضله اش را کود علف های هرز، پرش را متکای بالش، خون اش را نذر بقای رژیم، گوشت اش را نهار، و استخوان اش را خوراک گرگان درندهء خود می کند.

اگر تا ماه بهمن، جمهوری اسلامی کنوانسیون‌های فراهم نمودن مالی تروریسم پالرمو را هم‌راستا با استانداردهای FATF تصویب نکند، FATF تعلیق «اقدامات متقابل» را برداشته و از کلیه حوزه‌های حقوقی قضایی و هموندان خود می‌خواهد تا اقدامات متقابل کارساز را بر بنیاد پیشنهاد‌نامه‌ی نوزدهم پیاده کنند. اما پیشنهاد نوزدهم چیست؟

واقعیت این است که پستوهاى فرهنگ و هنرمان امروز آغشته به پول‌هاى کثیف است. پول‌هایى که شمردن صفرهایشان چشم را خسته مى‌کند. داعیه خصوصى‌سازى هنر و فرهنگ در این سال‌ها جز غیرقابل رصد/نقد کردن این ساحت، هیچ اثر دیگرى نداشته است؛ جشن‌ها، اپنینگ‌ها و لوکس‌سازى این خروجى‌ها نیز، شده محفلى براى همدست کردن دیگر اهالى هنر که از ماجرا بى‌خبرند یا ترجیح مى‌دهند خود را به بى‌خبرى بزنند.

افرادی که مسئولیّت اداره کشوری را به عهده می گیرند اگر از دانائی نزدیک به کمال و شعور ذاتی و آداب و رسوم کشور داری بی بهره باشند، بی تردید آن کشور روز به روز به سوی قهقرا و گدائی و حتا نابودی خواهد دوید. بدبختانه کشور ایران اکنون در زمره چنین جهنم هائی قرار دارد.

آینده را تشکیلات ها می سازند و اگر تشکیلات توامندی در اپوزیسیون مترقی شکل نگیرند، تشکیلات های دیگری جایشان را پر خواهند کرد، و آنارشیسم سکوی پرش دومی ها خواهد شد. چهار سال است که حزب سکولار دموکرات ایرانیان آغاز به کار کرده است و روز گذشته چهارمین کنگره ی آن برگزار شد. امیدوارم این حرکت ها برای ایجاد حزبی بزرگ از جمهوریخواهان سکولار دموکرات و آینده نگر رشد بیشتر کند و دفعه ی دیگری که فرصتی نظیر خیزش ۹۶ پیش آید دوباره دنبال رهبری شکست خورده ی ۴۰ سال گذشته، راه نیافتیم.

مبارزان سکولار دموکرات باید مراقب باشند در روند مبارزه دچار دروغ‌گویی نشوند زیرا اين کار اعتماد هم میهنان به مبارزان را از میان می‌برد و یا اساساً مانع ایجاد اعتماد می‌شود. پس من هم توضیحی را در کنار تصویری که قبلا منتشر کرده بودم و بی ربط از آب در آمده بود افزودم.