دسته: یادداشت خبرگاه

هنگامی که می‌بینیم بسیاری از ایرانیانی که پیش‌تر مذهبی بوده‌اند، و انجام ندادن کارهای غیراخلاقی برایشان به دلیل مذهب‌شان بوده، اکنون چه کارها که نمی‌کنند و چگونه در پی آن، در روز روشن، کارشان را برای خود و اطرافیان شان توجیه می‌کنند، تازه به عمق فاجعه‌ای که حکومت اسلامی در حق ایران و ایرانی کرده پی می‌بریم.

دولت آمریکا با ناامیدی از ساختار مالی اینستکس که قرار بود اروپایی‌ها به راه بیاندازند و آیین‌نامه و اعتبار آن را روشن کنند، خود دست به کار شده است و با اعلام تعهد به جریان مداوم کمک‌های انسان‌دوستانه به مردم ایران، این رهنمود را پیش روی بازرگانان نهاده است تا بدون نگرانی از خطر رد شدن از تحریم‌های آمریکا، به بازرگانی انسان‌دوستانه خود با ایران ادامه دهند. آنگونه که در بیانیه‌ی خزانه‌داری آمریکا آمده است، بنیاد نگرانی‌ها، فریبکاری مالی گردانندگان حکومت اسلامی در ایران است.

اين يک مقاله قديمی است که هنوز حرف اکنون ما را می زند. پس در خبرگاه هم آن را بجای «يادداشت روز» می توان منتشر کرد. خانم بقراط نوشته است: «صحبت در این نوشته کوتاه بر سر رد و بدل اطلاعات شخصی و خصوصی نیست که بررسی عمیق روانشناسی و روانکاوی فردی و اجتماعی نیز می‌طلبد بلکه بر سر «اخبار و اطلاعات» در مفهوم عمومی و اجتماعی آن است…

اين انجمن با انتشار نامه‌ای خواستار بازگرداندن امید و آرامش به این هنر شده و با مطلع «تئاتر ایران به مرحله‌ای بحرانی وارد شده است»، مطالب این نامه را «نه سیاه‌نمایی که هشداری بی‌واسطه و از سر دلسوزی» خوانده و عنوان کرده است که: «فارغ از آن که این بحران در سال‌های گذشته یا شرایط عمومی کشور ریشه دارد یا پدیده‌ای متاخر و حاصل تحولات چند سال اخیر‌ باشد، این بحران در سال‌های اخیر اوج گرفته است.».

امسال گرامیداشت روز جهانی امحای فقر بر این تمرکز دارد که «با هم برای توانمندسازی کودکان، خانواده و جوامع آنان اقدام کنیم. این روز با سی‌امین سالگرد تصویب کنوانسیون حقوق کودک ملل متحد مصادف شده است.

حذف زبان انگليسی در مدارس، صرف نظر از این واقعيت که زبان انگلیسی زبان مشترک و علمی دنیای امروزی است، نه – آنچنان که خامنه ای می‌گوید – برای «مقابله با دشمن» که برای به وجود آوردن منبع درآمد ديگری برای خیل بسیار عاشقان ولایت خواهد شد.

بی‌شک انتظار نمی‌رفت سفیر جمهوری اسلامی در لندن، ارتش سایبری رژیم ولایی و یا آقای عطاالله مهاجرانی از تشکیل این شورا استقبال کنند. اما جای تآسف اینجاست که برخورد برخی از مخالفان با اسناد و افراد تشکیل دهنده این شورا فاصله زیادی با واکنش کارگزاران و هواداران نظام اسلامی نداشت.

روح الله زم و امثال او بخوبی نشان داده اند که در باغ وحش آخوندهای شیعه، در بهترین حالت، ارزش و کاربردی بیش از یک «مرغ» ندارند؛ مرغی که آخوند و دستگاه اش، تخم اش را خاگینه، فضله اش را کود علف های هرز، پرش را متکای بالش، خون اش را نذر بقای رژیم، گوشت اش را نهار، و استخوان اش را خوراک گرگان درندهء خود می کند.

اگر تا ماه بهمن، جمهوری اسلامی کنوانسیون‌های فراهم نمودن مالی تروریسم پالرمو را هم‌راستا با استانداردهای FATF تصویب نکند، FATF تعلیق «اقدامات متقابل» را برداشته و از کلیه حوزه‌های حقوقی قضایی و هموندان خود می‌خواهد تا اقدامات متقابل کارساز را بر بنیاد پیشنهاد‌نامه‌ی نوزدهم پیاده کنند. اما پیشنهاد نوزدهم چیست؟

واقعیت این است که پستوهاى فرهنگ و هنرمان امروز آغشته به پول‌هاى کثیف است. پول‌هایى که شمردن صفرهایشان چشم را خسته مى‌کند. داعیه خصوصى‌سازى هنر و فرهنگ در این سال‌ها جز غیرقابل رصد/نقد کردن این ساحت، هیچ اثر دیگرى نداشته است؛ جشن‌ها، اپنینگ‌ها و لوکس‌سازى این خروجى‌ها نیز، شده محفلى براى همدست کردن دیگر اهالى هنر که از ماجرا بى‌خبرند یا ترجیح مى‌دهند خود را به بى‌خبرى بزنند.

افرادی که مسئولیّت اداره کشوری را به عهده می گیرند اگر از دانائی نزدیک به کمال و شعور ذاتی و آداب و رسوم کشور داری بی بهره باشند، بی تردید آن کشور روز به روز به سوی قهقرا و گدائی و حتا نابودی خواهد دوید. بدبختانه کشور ایران اکنون در زمره چنین جهنم هائی قرار دارد.

آینده را تشکیلات ها می سازند و اگر تشکیلات توامندی در اپوزیسیون مترقی شکل نگیرند، تشکیلات های دیگری جایشان را پر خواهند کرد، و آنارشیسم سکوی پرش دومی ها خواهد شد. چهار سال است که حزب سکولار دموکرات ایرانیان آغاز به کار کرده است و روز گذشته چهارمین کنگره ی آن برگزار شد. امیدوارم این حرکت ها برای ایجاد حزبی بزرگ از جمهوریخواهان سکولار دموکرات و آینده نگر رشد بیشتر کند و دفعه ی دیگری که فرصتی نظیر خیزش ۹۶ پیش آید دوباره دنبال رهبری شکست خورده ی ۴۰ سال گذشته، راه نیافتیم.

مبارزان سکولار دموکرات باید مراقب باشند در روند مبارزه دچار دروغ‌گویی نشوند زیرا اين کار اعتماد هم میهنان به مبارزان را از میان می‌برد و یا اساساً مانع ایجاد اعتماد می‌شود. پس من هم توضیحی را در کنار تصویری که قبلا منتشر کرده بودم و بی ربط از آب در آمده بود افزودم.

کنگرهٔ چهارم حزب سکولار دموکرات ایرانیان در روز دوشنبه ۱۴ اکتبر ۲۰۱۹ ساعت پنجِ پس از نیمروز(۱۷:۰۰) به هنگام اروپایِ مرکزی، کار خود را با پخش سرود “ای ایران” آغاز کرد. در این کنگره که به ریاست دکتر اسماعیل نوری‌علا انجام شد، هموندان، آقای منوچهر یزدیان را به اتفاق آرا برای یک سال دیگر به سمت دبیرکلی برگزیدند و دیگر مسئولان حزب برای دورهٔ یک ساله چهارم را نیز انتخاب نمودند.

در ۴۸ ساعت گذشته بغداد و شهرهای جنوب عراق نسبتا آرام بودند. پس از یک هفته، مردم خشمگین به خانه‌هایشان بازگشتند، اگرچه بسیاری شک ندارند که این آتش زیر خاکستر رفته و به زودی بار دیگر شعله‌ور خواهد شد. مشکلاتی که مردم را به خیابان کشانده بودند، چه اقتصادی و چه سیاسی، برطرف نشده‌ و تا زمانی که تغییرات بنیادی صورت نگیرد همچنان پا بر جا خواهند ماند.

در روایت «ورود زنان به استادیوم» ابتدای راه، داستان شبیه هذیان‌گویی زنانی بود که می‌خواستند یک مسابقه فوتبال ملی را در ورزشگاه ببینند؛ یک آماده‌باش نخستین، یک مقدمه بی‌کم و کاست. اما از آن روزها تا امروز، هذیان‌گویی اولیه شکل تازه‌ای به خود گرفته است.

مساله دردناک‌ این است که تکرارکنندگان پرده‌های تکراری از شکست و فضاحت، همچنان سیاست‌ پردازان و آینده‌ سازان این کشور هستند و به نظر نمی‌رسد هیچ یک از شکست‌ها و هزینه‌ها تغییری در استراتژی کلان‌ شان ایجاد کرده باشد.

اگر نیک بنگریم گویی مرگ دانشگاه فرا رسیده است. دانشگاهی که زمانی مولد، پویا، زنده و موتور محرکه جامعه بوده است و قرار بود از طریق تربیت و تولید انسان سوژه محور، متفکر و خلاق زمینه و بستر توسعه همه‌جانبه باشد اکنون اما بسان بیماری در حال احتضار شده است که گویی نفسش به شماره افتاده و آرام آرام به مرگ نزدیک می‌شود.

در چند روز اخیر شاهد اعتراضات مردم لردگان بوده ایم. مسئلهء مربوط به انتقال ویروس ایدز از طریق سرنگ های بهداری در روستای چنارمحمود و شهر لردگان است… وزارت بهداشت حکومت اسلامی، که مسئول اصلی در این قضیه است، انتقال بیماری ایدز را به معتادان و روابط جنسی این منطقه ربط داد و وجود سرنگ آلوده به ایدز را تکذیب کرده است!

برخی از عراقی‌های معترض بر این باورند که به قدرت رسیدن نهادهای نظامی در بخش اقتصاد و سیاست همچون حشد الشعبی و دخالت‌های ایران نیز در رساندن عراق به وضعیت فعلی، نقش و تاثیر به سزایی داشته و نه تنها در اعتراضات امسال، بلکه در اعتراضات سال گذشته بصره نیز، بارها شعارهای ضدایرانی به گوش رسید.