برچسب: مشروطه

در این برنامه بر می گردم به آن کاری که در مورد تفکیک مفهوم / واژه ها آغاز کرده بودیم و برای این کار از واژه / مفهوم «مرز» مدد گرفته بودیم. گفتیم که مرزها یا واقعی و طبیعی هستند، یا قراردادی و انسان نهاده و آدمیانی که در دو سوی یک مرز واقع می شوند به دلایل مختلفی از هم جدا می‌شوند

در یک جامعه پیشرفته، فعال سیاسی قبل از هر مهارتی (که به آنها هم خواهم پرداخت) باید دارای سواد سیاسی باشد.

در برنامه های گذشته گفتیم که آنهائی که در یک سوی مرز زندگی می کنند با همدیگر یگانه‌اند و مردمانی را که در آن سوی مرز سرزمین خودشان زندگی می کنند بیگانه می دانند و بین این دو یگانه ها و آن بیگانه ها بین این دو دسته آدم، روابط مختلفی برقرار است؛ از صلح و جنگ گرفته تا دوستی و دشمنی

یکی از مهمترین روابط مابین مردمان دو سوی یک مرز که یکی یگانگان باشند که بقیه دنیای آن سوی مرز خودشان را بیگانه محسوب می کنند، موضوعی است که آن را با نام صادرات و واردات و اصطلاح کلی داد و سند می شناسیم

و من امروز می خواهم درباره همین آخری، یعنی اشغال که فرنگی به آن می گویند (occupation) بیشتر تمرکز کنم. در عین حال سعی می کنم بحثم را از محدوده تفکر سیاسی زیاد دور نکنم. چرا که «اشغال» در عربی به مشغول بودن و مشغله و اشتغال و شغل داشتن و نظایر آن هم مربوط است ا

من اما امروز می خواهم با اجازه شما تمرکزم را بر روی فقط یکی از عوارض وجود مرز بگذارم و آن هم عارضه ای است که آفریننده مفهوم «مجاورت» (همسایگی) است و می‌خواهم نشان دهم که همین مجاورت بروز چه صورت های گوناگونی را ممکن می کند و چه واژه هائی را در زبان می آفریند

تصور و فرض وجود «مرز»، خودش مفاهیم و واژه های مختلفی را در ذهن و زبان انسان ایجاد می کند و وسعت و تعدد این مفهوم/ واژه ها آنچنان است که می شود به جرأت گفت اگر تصور مرز وجود نداشت،

در راستای پیدا کردن عناصر مفقودی که باعث شده اند که انقلاب ناقص مشروطه به حکومت آخوندها ختم بشود، ما در این سلسه برنامه ها از مرحله خیلی ابتدائی، یعنی از آشنائی با واژه‌هائی که عاقبت پایه های سکولار دموکراسی را بعنوان مکمل مشروطیت می سازند آغاز کرده ایم

امروز می خواهم که راجع به یک کلمه ای صحبت بکنم که مستقیما برمی گردده به بحث ما راجع به سکولار دموکراسی و بحث ما را از حوزه جغرافیا، چون تمام این حرفها که در جلسه پیش می زدیم کلماتی بود که در حوزه جغرافیا مطرح بود،

محتوای این سلسله برنامه عبارت است از کوشش ما برای معرفی مفهوم ها یا پدیده هایی که بدون آنها تصور اینکه سکولار دموکراسی میت واند در جایی متحقق بشود

بلندآوازه‌ترین صدای زن تاریخ ایران، از گلوی زنی جسور شنیده شد که در جامعه‌ای که زنان حق تحصیل نداشتند، در میان مردان و زنان «مرغ سحر» را با صدای بلند فریاد زد. به شهادت بیشتر منابع تاریخی و صفحه‌های به جای مانده از دوران قاجاریه تا امروز، هیچ خواننده‌ای قدرت صدا و تنوع تحریرها، مهارت و تسلط در اجرای گوشه‌ها، ردیف‌ها و دستگاه‌های موسیقی ایرانی را مانند «قمرالملوک وزیری» نداشته است؛

اگر بخواهیم معنای واقعی زندگی معمولی را برای انسانی که در قرن بیست و یکم زندگی می‌کند بدانیم، لازم است که با مفهومی به نام شهروندی آشنا باشیم.

روی سخن با آن گروه از سیاستورزان «چپ» و جمهوریخواه است که سیاست برایشان امری همراه با مسئولیت و نه امری تفننی است. فقط نگاه گذرا به حوادث چند هفته گذشته در منطقه و کشورمان نشانگر توفانی است در راه، که فقط کسانی از آن سربلند بیزون آیند که با خرد و وجدانی بیدار به استقبال آن روند.

۲۷ اسفند ۵۹ سال پيش در چنين روزی حسين كاظم‌زاده ايرانشهر در سوییس درگذشت: “به پندار نيک و به گفتار و كار كنيد اين سخن بر جهان آشكار كه ايران بماند هماره جوان روانش بُوَد زنده و جاودان”.

۱۷ آبان ‌۱۳۷۶: ۲۳سال پيش در چنين روزی محمدعلی جمالزاده در ژنو درگذشت. می‌‌گفت: «ايران هميشه چهار دشمن داشته؛ بی‌سوادی، بی‌خبری، فقر و فساد.»

چهارم آبان ۱۳۱۸: ۸۱ سال پیش در چنین روزی یحیی دولت‌آبادی در تهران درگذشت.

۲۸ مهر ۱۲۴۵: ۱۵۴ سال پیش در چنین روزی ستارخان در روستای بیشک ورزقان زاده شد پدر ستارخان قره‌داغی پارچه‌فروش بود.