دسته: یادداشت خبرگاه

جامعهء ما آبستن یک تغییر اساسی است. این تغییر ممکن است با شروع و گسترش تظاهرات و اعتصابات، از هم پاشیدگی اقتصادی و سیاسی، انجام یک کودتا و یا جنگ شروع شود، اما نتیجه آن کاملا چیزی متفاوت از جامعه کنونی ایران از نظر ساختار سیاسی و ارزش های فرهنگی – اجتماعی خواهد بود.
هدف برسی و تحلیل انقلاب آتی ایران شناخت نیرو های خود و نیروهای رقیب در این پروسه گذار می باشد.

بیش از یک سال از برون‌رفت ایالات متحده آمریکا از قرارداد برجام، در هشتم اردیبهشت ۱۳۹۷، می‌گذرد… رویکرد رییس جمهور ترامپ به برجام و به هر گونه چانه‌زنی با حکومت اسلامی در ایران، رویکرد پلیس و گروگان‌گیر بوده است. از نگاه او هر گونه لاس و لاب با گروگان‌گیرها به گروگان‌گیری بیشتر و وحشیگری بیرون از اندازه‌ی آن‌ها می‌انجامد. همه‌ی روش‌ها و رفتار سیاسی او نیز بر همین رویه استوار است.

این روزها در مورد کشتار اهالی ادیان و مذاهب مختلف از گوشه و کنار دنیا خبرهایی به گوش می رسد: کشتار مسیحیان در کشور سریلانکا، کشتار يهوديان در کنیسه ای در کالیفرنیا، و نيز حادثه مسجد مسلمانان در نیوزلند. اما کشتار فقط يک صورت از جفائی است که بر مردمان جهان می رود و ما، در همين حکومت اسلامی مسلط بر وطن مان، انواع و اقسام جفاها را بر غير معتقدان به مذهب ولايت فقيه در تشيع دوازده امامی شاهد بوده ايم؛ از حبس و شکنجه و اعدام کرفته تا تخريب نيايشگاه ها و قبور. يعنی جفاهائی که ضرورت انحلال اين حکومت مذهبی قطعی می کنند.

در حوالی روزی که به بزرگداشت طبقهء مستضعف جامعه اختصاص داشت، شعار “رشد بهره‌وری در اقتصاد”، که طی چند سال اخیر از شعارهای سیدعلی خامنه ای بوده، در حادثه ای افشاگر به سقفی آتشبار بدل گردید که، در تونلی تاریک، بر سر کارگران فرو ریخت و، به لطف پیمانکار بی وجدان، «بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی!»، چندین کارگر را در اعماق کوه در آتش سوخت و لابلای سنگ ها مدفون کرد و، بدينسان، آن “بستر رقابت اقتصادی” که سید علی خامنه ای در میان افاضات اش از آن دم می زند، برای طبقهء مستضعف، به گوری سخت و آتشین و ابدی مبدل شد.

خامنه‌ای کشور را ملک خود می‌داند و ایرانیان را بردگانی که در آن مشغول بیگاری هستند؛ پس به خود حق می‌دهد که فرزندان ایرانیانی که زمانی برترین تمدن روزگار خود را ساخته بودند و فرهنگ یگانه‌ای که سرچشمه زیباترین ارزش‌های انسانی است را به آدمیان هدیه کرده‌اند، سربازان چشم و گوش بسته و فرمانبر او تبدیل شوند.

براستی نبايد پرسيد که آيا اهرم های فشاری همچون تحريم ها و خروح از برجام و تروريست خواندن سپاه پاسداران واقعاً تأثيری اساسی دارند؟ و يا در چه زمانی ممکن است امریکا و هم پیمانانش به این نتیجه برسند که اين اقدامات نيز اثری نداشته و بکار رام کردن اين اسب چموش نمی آيند؟ دليل ضرورت طرح اين پرسش را بايد در اين واقعيت جست که، در این گونه تقابل های بین المللی، همواره راه های تخفيف تأثیر فشارها وجود دارند…

زنده‌یاد بهمن امینی از پایه‌گذاران و تلاشگران جنبش جمهوری‌ خواهان لائیک و دموکرات بود که، پس انشعابات در این طیف، به اتفاق برخی از همراهانش فعالیت اين گروه در پاریس را ادامه داد که بعدها ار میان آن، انجمن جمهوریخواهان پاریس تأسیس گردید. با تأسیس مهستان جنبش سکولار دموکراسی ایران بهمن امینی همواره مشوق، پشتیبان و در عین حال منقد دلسوز آن بود.

به یازدهم اردیبهشت یا اول می، روز جهانی کارگر نزدیک میشویم. من بعنوان یک سکولار دمکرات دوست دارم فرصت را غنیمت شمرده و نظرات خودم را در مورد این روز بیان کنم. از نظر من در سیستمهای ایدئولوژیک، انسانها با برچسب خاصی تعریف میشوند.

هنگامی که سخن از مذاکره است، خصوصا در دو ۵ سال اخیر، دستور جلسات کسل کننده، تکراری مذاکرات سران کشورهای غربی با تهران، انتظار زیاد برای مهلت های بعدی و آغاز دوره مذاکرات بعدی و همین طور دور باطلی از لیست تفاهم نامه های غیر ضروری، قراردادهایی که بعد پاره می شد ولی در کل این پرسش به ذهنم رسید که بر سر میزهای گفتگو با وزرای خارجه و نمایندگان کشورهای غربی به غیر از گفتگو بر سر تغییر رفتار جمهوری اسلامی، محدودیت گسترش سلاح های اتمی و عدم رشد تجهیزات اتمی و موشک های قاره پیما، راجع به چه موضوع دیگری گفتگو می شود آیا این شروط در برگیرنده ی همه ی خواسته های مردم در بند ایران است؟

چندی پیش مطلبی را در یادداشت خبرگاه به اشتراک گذاشتیم در خصوص دغدغهء علی خامنه ای در مورد کاهش جمعیت ایران و نيز پاسخ وزیر بهداشت مبنی بر که طرحی برای افزایش جمعیت دارند. در کنار اين خبرها امروز مطلبی از مسئول کنترل سفرهای دانش آموزی در ایران خواندم، مبنی بر آمار تلفات اردوهای دانش آموزی و ناخواسته ذهنم به سوی کارخانه جوجه کشی رفت: پرورش دادن برای کشتن!

جابجا کردن غیر مترقبه ی «مهره» های رژیم حرکتی ست که سیدعلی خامنه ای در طی دو ماه اخیر دست به آن زده است: در ماه گذشته با انتصاب ابراهیم رییسی به سمت رییس قوه قضاییه حکومت تحت سلطه ی خود، سپس، جابه‌جایی فرماندهی سپاه پاسداران، آن هم در شرایط ویژه و اضطراری کنونی. اين حرکات شخص ناظر را به ياد بازی شطرنج و حرکت تدافعی «قلعه رفتن» می اندازد. و هر شطرنج بازی می داند که قلعه رفتن» یکی از حرکت های جالب و مهم در شطرنج، است.

بی شک حکومت در حال پایه ریزی حرکتی است که دو موضوع مهم را تحت کنترل کامل داشته باشد. یکی با توجه به بیماری و شرایط جسمی علی خامنه‌ای مسئله جانشینی اوست و دیگری با توجه به تغییرات اخیر در سپاه و ورود مزدوران آنها به ایران، مسئله شورش‌ها و اعتصابات و اعتراضات خیابانی است. در حالی که حکومت برای حفظ خود برنامه‌ریزی می‌کند و از هرآنچه در دست دارد بهره می‌برد، ملت ایران باید با آینده‌نگری و برنامه ریزی احتمال پیروزی در برابر اینحکومت را به حداکثر برساند.

علیرضا تنگسیری، فرمانده نیروی دریایی سپاه، در مصاحبه با تلویزیون العالم تهدید کرده است که اگر رژيم نتواند از تنگه هرمز استفاده کند آن را خواهد بست. البته چگونگی بستن تنگه هرمز – که احتمالا منظورشان قسمت ایرانی آن است – بیان نشده است.
در سال ‌های بعد از جنگ، نیروی دریایی سپاه، بر خلاف نیروی هوایی اش، رشد چشمگیری داشت. علاوه بر قایق های تندرو، مین های آبی ضد کشتی که بعضا از چین خریداری شده‌اند نیز از لوازم توانمندی نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی می باشد. بعلاوه، نیروی دریایی سپاه در جای جای خلیج فارس در جزیره های کوچک و بزرگ انبارهایی از مهمات و موشک دارد که در مواقع ضروری می تواند از آنها استفاده کند.

فعالیت و نقل و انتقالات نظامی غالبا مخفیانه صورت می گیرند، اما اکنون به نمایشی علنی بر می خوریم که در آن سپاه پاسداران – بعنوان کارگردان، و مزدوران خارجی اش بعنوان بازیگر – تئاتری را در فضای باز (نه زیر سقف یک سالن) برای میلیون ها تماشاگر ایرانی و خارجی تدارک دیده و به اجرا گذاشته اند. داستان اين نمايش چيست و چرا اينگونه اجرا می شود؟

به تسخیر آخرین سنگر اسلام سیاسی نزدیک و نزدیکتر می شویم. تسخیر این آخرین سنگر اسلام سیاسی در منطقه و جهان البته کار آسانی نخواهد بود اما راه دیگری وجود ندارد. خوشبختانه یا متاسفانه، بعلت وجود این سنگر در کشور ما، وارد آوردن این ضربه آخر بعهده ی نيروئی است که یکی – و فقط یکی – از حمله کنندگان به این سنگر سکولار دمکرات ها هستند که حضور مردم و نقش بیشتر آنها در این پیروزی را به نفع جبهه ی خود می دانند.

داشتن روابط با کشورهای دیگر در هنگامی درست و کارساز خواهد بود که یک حقانیت در این کارکرد از سوی بخشی از اپوزیسیون و مردم ایران پدید آمده باشد و بر پایه‌ی نیرو و اراده‌ای که از آن پدید می‌آید برای نزدیک شدن به خواست و دستیابی به آماج از آن بهره‌برداری نمود. آشکار است که کشورهای قدرتمند و در بالای همه، ایالات متحده آمریکا بیش از همه‌ی کشورهای دیگر می‌تواند نیروی خود را در راه خواسته‌هایش به کار ببرد.

روز اول اردیبهشت هر سال روز کانون نویسندگان ایران است. کمیسیون فرهنگی کانون نویسندگان ایران یادداشتی در گرامیداشت این روز منتشر کرده است …

پرونده ی محمد علی طاهری، طی این هشت سال، آشکارا به معمائی تبدیل شده است؛ بخصوص از آن رو که پرونده ی او در اين مدت در دست «قرارگاه ثارالله سازمان اطلاعات سپاه»، که مهمترین واحد امنیتی درون سپاه می باشد، بوده است. در واقع سئوال اینجاست که چرا، پس از نگاهداری آقای طاهری به مدت هشت سال در بازداشتگاه سپاه، ناگهان سازمان اطلاعات سپاه، تصمیم به خاتمه ی محکومیت حبس محمدعلی طاهری گرفته است؟!

اگر اپوزیسیون سکولار دموکرات و برانداز حکومت اسلامی مستقر بر کشورمان بتواند صاحب حقانیت لازم برای هدايت مبارزات شود، قادر خواهد بود که در احياء انگیزهء حرکت در هم‌میهنان خويش نيز موفق باشد. در اين راستا و بیش از هرچیز ضروری است که دشمن واقعی ملت را درست بشناسد، منافع ملت ایران را درست تشخیص دهد و از وقایعی همچون تروریستی خوانده شدن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، در جهت دستیابی به آن منافع استفاده کند.

پس از حضور چندی پيشِ نیروهای روسی در پایگاه شاهرخی، اکنون با حضور حشدالشعبی و زینبیون و فاطمیون در ایران، دومین مورد از قرار دادن خاک ایران در اختیار نیروهای نظامی بیگانه رقم خورده است. اينها حوادثی محسوب می شوند که در تاریخ این مرز و بوم بی سابقه بوده و بدعت هائی بسیار خطرناک علیه تمامیت ارضی ایران می باشند و، در نتيجه، دير نيست که به نام ایران و خواست ایرانیان زمينه ای فراهم آيد تا نخست حشدالشعبی و سپس آمران آن در حکومت اسلامی از ایران بیرون رانده شوند.