دسته: یادداشت خبرگاه

دادگاه انقلاب، هر يک از سه تن از نویسندگان عضو کانون نویسندگان ایران را، به اتهام تبلیغ علیه نظام و تبانی به قصد اقدام علیه «امنیت» کشور و انتشار نشریه ای غیرقانونی تحت عنوان «اندیشه آزاد»، به شش سال حبس تعزیری محکوم کرده است… درباره ی اهمیت و تاثیر کانون نويسندگان ايران همین کافی ست که حاکمیت اسلامی ایران همواره اعضای این کانون را تحت فشار گذاشته است و حتی چند نفر از اعضای کانون نویسندگان، از جمله محمد مختاری محمد پوینده، و دکتر غفار حسينی، را به قتل رسانده است. به طور حتم اگر این کانون و فعالیت‌هایش بی‌اثر و بی اعتبار بود، در طول این چهل سال مدام تحت فشار قرار نمی گرفت.

از يک سو سپاه، در شرایطی که در نزدیکی نیروهای امریکایی در خلیج پارس قرار می‌گیرد، پروتکل‌ها و استانداردهای جهانی را به عمد رعایت نمی‌کند و در نتيحه و به همین آسانی احتمال بروز درگیری را بسیار بالا می‌برد؛ وضعيتی که به معنی بالا بردن هزینه‌های واقعی در زندگی ایرانیان است و، از سوی دیگر، اگر جنگ نشود و حکومت بتواند به همین شکل ادامه دهد (که بسیار بعید می‌نماید)، از آنجایی که این حکومت برای رضایت امریکا چیزی از خود ندارد که بپردازد، نتيجه آن خواهد بود که، مثل همیشه، هزینه‌ء وضعيت نهائی از جیب ملت ایران پرداخته‌ می شود.

سیاست حکومت اسلامی در قبال تهدیدهای امریکا در منطقه يادآور ضرب المثل یک بام و دو هوا است. ماشین دیپلماسی حکومت، با کمک لبخندها و خنده های کراهت بار ظریف، سعی در صلح جو نشان دادن خود در رابطه با همسایه ها و دیگر ملل دنیا دارد و، از طرفی دیگر، نیروهای سپاه قدس با عملیات های خرابکارانه در دیگر کشورها به آنها گوشزد می‌کنند که اگر ظریف در پای میز مذاکره لبخند می زند نیروی سپاه و قدس در خط مقدم جبهه حضور دارد و اين کشورها نمی توانند چندان به لبخندهای ظریف دلخوش باشند.

ديگر نه حسن روحانی و نه اصلاح طلبان و نه ضدامپریالیست های چپ و راست قادر به نجات رژیم اسلامی نیستند. به نظر می رسد که پس از فروپاشی اتحاد شوروی و فراموش شدن اثرات اش بر صحنهء سياست جهانی، تاریخ مصرف حکومت اسلامی مسلط بر ایران نيز برای غرب، و در ادامه احتمالا برای روسیه و چین، بسر آمده و، با جا افتادن و همه گير شدن گفتمان سرنگون سازیِ رژیم اسلامی در ایران، اکنون وارد مرحلهء بررسی چگونگی انجام اين کار شده ايم.

هفتهء گذشته دختر بچه ها در مدارس ابتدایی با موزیک «جنتلمن» ساسی مانکن به رقص و پایکوبی پرداختند. بدينسان تلاش مذبوحانهء حکومت اسلامی، علی رغم چهل سال هزینه کردن های گزاف برای جدا کردن موسیقی و شادی از زندگی مردم، نتیجه ای کاملا معکوس بجا گذاشته و نشان داد که موسيقی و رقص حربه هائی مؤثر برای مبارزه با اين نکبت مذهبی – ايدئولوژيک بشمار می روند و اين واقعيت به رابطهء طبيعی انسان با اين هنرها بر می گردد که در مطلب کنونی آن را توضيح می دهم.

خلیفه‌ی تهران تلاش می‌کند با تحمیل فشار جنگی بر اسراییل و از سرگیری جنگ نفت‌کش‌ها و زدن کشتی‌های بازرگانی، آمریکا را وادار به بازگشت به گفتگو کند تا دست‌کم بتواند بخش‌هایی از خواسته‌های خودش را در یک بده بستان با آمریکا، بر روی میز نگاه دارد.
از سوی دیگر، رییس‌جمهور ترامپ تنها در این چارچوب به پیش می‌رود تا با خامنه‌ای دیدار کند و ظریف و دیگران را شایسته‌ی این گفتگو نمی‌داند.

امروزه روز، با رشد مشکلات اقتصادی و معیشتی، تنها موردی که در دسترس همگان است نیل به دیوانگی و روان پریشی می باشد؛ از نمایندگان مجلس گرفته تا وزرای دولت، که خودشان سهم اصلی در به دیوانگی کشاندن مردم را دارند، یک در میان نسبت به افزایش آمار مبتلایان به بیماری های روانی هشدار می دهند و می گویند اگر وضع به همین منوال پیش برود از هر چهار نفر ایرانی پنج نفر دیوانه خواهند بود! حاجی دکتر سعيد نمکی، وزیر فاقد بهداشت و بی درمان و آموزش زرشکی، هم اخیرا از وجود ۳۰% درصد افسرده حال در میان جمعیت روان پریش کشور خبر داده است!

در چند روز اخیر، مقارن با روز معلم در ایران، در شبکه‌های مجازی، ویدیوهایی منتشر شده است که دانش‌آموزانی را نشان می‌دهند که در مدارس ایران با ترانهء «جنتلمن» از ساسی مانکن، خوانندهء پاپ، می‌خوانند و می‌رقصند. مشاهدهء این تصاویر، بیش از آنکه در دل مخاطب شادی بیافریند، اندوه و حسرت و شرمی عمیق را به دنبال دارد؛ شرمی عمیق از این حقیقت که این کودکان و نوجوانان سرزمین ما هستند که، بجای ما، بندهای بردگی و اسارت را پاره کرده اند و بی آنکه حتی به درستی بدانند که کدامین حقوق انسانی از آنها دریغ شده، آزادانه فریاد شادمانی سر داده اند…

برنامهٔ هسته‌ای را شاه با آینده‌نگری در همکاری با کشور‌های غربی به ویژه امریکا که پیشرفته‌ترین تکنولوژی‌ها را در زمینه تولید انرژی هسته‌ای دارد، آغاز کرد ولی پس از انقلاب متوقف شد. سپس، از سرگیری این برنامه توسط حکومت اسلامی از آنجا که بدون توجه به «منافع ملی مردم ایران» صورت گرفت، بدون حضور آن شرکت‌ها، به طور پنهانی و در نتیجه از راه بازار‌های سیاه انجام شد و شرکت‌های درجه سه و چهار روسی هزینه‌ای به مردم ایران تحمیل کردند که ده‌ها بار بیش از ارزش واقعی کاری بود که انجام دادند. طرحی در نهایت بی‌خردی که تأمین کننده ۲ درصد انرژی ایران خواهد بود

جريانی نظیر «حزب سکولار دموکرات ایرانیان»، برای پاسخ به معضلاتِ عرصه های مختلف اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، از پیش جواب های آماده ندارد، و (همانطور که سال گذشته در نوشتار «آینده نگری کاری است که حزب سکولار دموکرات ایرانیان می کند»، بحث شد) این حزب، «آینده نگر» است، و از اینکه در ارائهء راهکارهای خود «دیسراپتیو» باشد، نه تنها ابایی ندارد بلکه همين خصلت نقطهء قوت این حزب است.

علل موفقیت مِهستان به نظر نگارنده عبارتند از، کار تشکیلاتی منظم، ادامه کاری، تأکید بر آرمان تأسیس حکومتی سکولار دموکراتیک در ایران، آشتی ناپذیری با حکومت اسلامی و اعوان و انصارش، تلاش برای نزدیک کردن سکولار دموکرات ها با یکدیگر، و کنار زدن ریزگردهای “همه با هم” که عملا در صدد تضعیف بخش سکولار دموکرات مخالفین حکومت اسلامی اند، همراه با تأکید مؤکد بر پاسداری از تمامیت ارضی ایران و مخالفت با تجزیه طلبی و اغتشاش و سلطه رژیم خان خانیِ حاصل از آن.

جامعهء ما آبستن یک تغییر اساسی است. این تغییر ممکن است با شروع و گسترش تظاهرات و اعتصابات، از هم پاشیدگی اقتصادی و سیاسی، انجام یک کودتا و یا جنگ شروع شود، اما نتیجه آن کاملا چیزی متفاوت از جامعه کنونی ایران از نظر ساختار سیاسی و ارزش های فرهنگی – اجتماعی خواهد بود.
هدف برسی و تحلیل انقلاب آتی ایران شناخت نیرو های خود و نیروهای رقیب در این پروسه گذار می باشد.

بیش از یک سال از برون‌رفت ایالات متحده آمریکا از قرارداد برجام، در هشتم اردیبهشت ۱۳۹۷، می‌گذرد… رویکرد رییس جمهور ترامپ به برجام و به هر گونه چانه‌زنی با حکومت اسلامی در ایران، رویکرد پلیس و گروگان‌گیر بوده است. از نگاه او هر گونه لاس و لاب با گروگان‌گیرها به گروگان‌گیری بیشتر و وحشیگری بیرون از اندازه‌ی آن‌ها می‌انجامد. همه‌ی روش‌ها و رفتار سیاسی او نیز بر همین رویه استوار است.

این روزها در مورد کشتار اهالی ادیان و مذاهب مختلف از گوشه و کنار دنیا خبرهایی به گوش می رسد: کشتار مسیحیان در کشور سریلانکا، کشتار يهوديان در کنیسه ای در کالیفرنیا، و نيز حادثه مسجد مسلمانان در نیوزلند. اما کشتار فقط يک صورت از جفائی است که بر مردمان جهان می رود و ما، در همين حکومت اسلامی مسلط بر وطن مان، انواع و اقسام جفاها را بر غير معتقدان به مذهب ولايت فقيه در تشيع دوازده امامی شاهد بوده ايم؛ از حبس و شکنجه و اعدام کرفته تا تخريب نيايشگاه ها و قبور. يعنی جفاهائی که ضرورت انحلال اين حکومت مذهبی قطعی می کنند.

در حوالی روزی که به بزرگداشت طبقهء مستضعف جامعه اختصاص داشت، شعار “رشد بهره‌وری در اقتصاد”، که طی چند سال اخیر از شعارهای سیدعلی خامنه ای بوده، در حادثه ای افشاگر به سقفی آتشبار بدل گردید که، در تونلی تاریک، بر سر کارگران فرو ریخت و، به لطف پیمانکار بی وجدان، «بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی!»، چندین کارگر را در اعماق کوه در آتش سوخت و لابلای سنگ ها مدفون کرد و، بدينسان، آن “بستر رقابت اقتصادی” که سید علی خامنه ای در میان افاضات اش از آن دم می زند، برای طبقهء مستضعف، به گوری سخت و آتشین و ابدی مبدل شد.

خامنه‌ای کشور را ملک خود می‌داند و ایرانیان را بردگانی که در آن مشغول بیگاری هستند؛ پس به خود حق می‌دهد که فرزندان ایرانیانی که زمانی برترین تمدن روزگار خود را ساخته بودند و فرهنگ یگانه‌ای که سرچشمه زیباترین ارزش‌های انسانی است را به آدمیان هدیه کرده‌اند، سربازان چشم و گوش بسته و فرمانبر او تبدیل شوند.

براستی نبايد پرسيد که آيا اهرم های فشاری همچون تحريم ها و خروح از برجام و تروريست خواندن سپاه پاسداران واقعاً تأثيری اساسی دارند؟ و يا در چه زمانی ممکن است امریکا و هم پیمانانش به این نتیجه برسند که اين اقدامات نيز اثری نداشته و بکار رام کردن اين اسب چموش نمی آيند؟ دليل ضرورت طرح اين پرسش را بايد در اين واقعيت جست که، در این گونه تقابل های بین المللی، همواره راه های تخفيف تأثیر فشارها وجود دارند…

زنده‌یاد بهمن امینی از پایه‌گذاران و تلاشگران جنبش جمهوری‌ خواهان لائیک و دموکرات بود که، پس انشعابات در این طیف، به اتفاق برخی از همراهانش فعالیت اين گروه در پاریس را ادامه داد که بعدها ار میان آن، انجمن جمهوریخواهان پاریس تأسیس گردید. با تأسیس مهستان جنبش سکولار دموکراسی ایران بهمن امینی همواره مشوق، پشتیبان و در عین حال منقد دلسوز آن بود.

به یازدهم اردیبهشت یا اول می، روز جهانی کارگر نزدیک میشویم. من بعنوان یک سکولار دمکرات دوست دارم فرصت را غنیمت شمرده و نظرات خودم را در مورد این روز بیان کنم. از نظر من در سیستمهای ایدئولوژیک، انسانها با برچسب خاصی تعریف میشوند.

هنگامی که سخن از مذاکره است، خصوصا در دو ۵ سال اخیر، دستور جلسات کسل کننده، تکراری مذاکرات سران کشورهای غربی با تهران، انتظار زیاد برای مهلت های بعدی و آغاز دوره مذاکرات بعدی و همین طور دور باطلی از لیست تفاهم نامه های غیر ضروری، قراردادهایی که بعد پاره می شد ولی در کل این پرسش به ذهنم رسید که بر سر میزهای گفتگو با وزرای خارجه و نمایندگان کشورهای غربی به غیر از گفتگو بر سر تغییر رفتار جمهوری اسلامی، محدودیت گسترش سلاح های اتمی و عدم رشد تجهیزات اتمی و موشک های قاره پیما، راجع به چه موضوع دیگری گفتگو می شود آیا این شروط در برگیرنده ی همه ی خواسته های مردم در بند ایران است؟